Хатари имсол аз ин маргҳои беҳангом ва корҳои нофарҷоми ранҷи Фрсўди тимориҳои ҷонкоҳ омадӣу бори андеши борҳои нодилхоҳ , хаста машаву дили шикастаи мзӣ . Фарзандии асмъил ки имрӯзи шуморо падарасту пайдоу пинҳони зану марди боркаш ва бедардро рўзбину Корингар . Аз коргузориҳоу бурдбориҳои ту кома беш огоҳӣ ёфт , ва назд ёрону пеши ман бар гавҳари доноӣии туу хурсандии хеш гувоҳӣ дод . Борҳо навишт хатарро ситоиши сроӣӣу длҷўӣӣ бояд сазовори асб ва шоласту шоистаи пару бол . Дар кораши назарии хуштар аз ин бояд кард ва бад-ӣн равад хуҷаста ки нарму дурушти ниёзмудау талху ширини нчшидаҳ бепоимрду дастёр , кори перон доно кунаду бори ҷавонон тавоно кашад . Бори худоро сипос ҳо сазад , дар андеша навохтӣ шоён ва дар хуру физоишии равшан ва пайдо бош , дар тҳрони туфангӣ ба ҳазор кӯшишу ҷўёӣӣу ҷӯшашу пўёӣии ҷуст ва бар ҳанҷорӣ ки зӣу ойини мост , созу баррагӣ барон орост .

Шунидам мехоҳад ороиши дӯш ту созад , кадоми меҳрбонӣу навозиши бартар аз ин тавонад буд ки марди дилхоҳу сутӯдаи хештан аз худ ҷудо хоҳад ва бар дайгарӣ агар ҳамаи худ бародар бошад раво бинад . Акнӯн ки ӯ то ин пояу моя бо ту меҳрбонасту пдрсори хоста бар дасту офарин бар забони мроҳм дар навозишу длҷўӣии ту аз ҳеҷ дар дареғӣ нахоҳад хосту баҳр чаҳ бояд ва шояд афсӯсӣ нахоҳад рафт . Ҳон то дар кори зиндагӣу чораи парокандагии сози тан осоӣӣ наёрӣу сипоси ин бахшиш ки мояи сарафрозӣу гушоиши корҳости Фрўнгзорӣ . Пас аз бори худои пос ӯ дору сипос ӯ гузор , шеър :

Корҳо ҳама дар ҳастӣу нестии ман ба вай бозгзорасту бҳрном ки хонд ва бар ҳар ҳанҷор ки ронад бар ҳамагони худованди гор . Дар кӯчакӣу бандагӣу фармони пазирӣу парастандагии Аҳмад низ ҳар чаҳ фузун кӯшӣ камаст , мабодои худро касе донеу бахуди роӣии дег ҳавасӣ наҳй ки пухтаҳо ҳама хом хоҳад шуду донаҳо ҳамаи дом . Ҳамаи рӯзаи номау паёмат дар роҳи хуштар ки марои чашм бар гузаргоҳаст . Аз « таббат » ва « тавҳид » чаҳ гӯям аз « обгири клоғў » ва « боғи ҳунар » чаҳ ҷӯям .