Зини алъобдин номи мардии мардуми борФрўши Мозандарон аз дербоз бар кеши даравишон буду неки андеши эшон . Бо пери роҳу пешвои огоҳи ҳоҷии млорзои ҳамадонӣ бастагӣ дошт . Ва ҷуз ӯ аз ҳар ки ба рӯзгории ваии андари рустагӣ . Солӣ ба симнон ва аз онҷои замини бӯси перро оҳанг Ҳамадон кард . Маро гуфт ту низ созномаҳ ва паёмӣ кун ва дар саркораш аз худ номӣ бирав комии хоҳ . Гуфтам марои надидау ношинохти бадишони пиндории неку гумоне зебо ҳаст . Тарсами ин бастани моя гусехтан гардаду саранҷом аз ин омезиши чора гурехтан бошад . Лобаам хоки шимурду пӯзишам бод ингошт . Навиштам хдоўндгорои хоҳонаму танбал агар туоне бабр ва агар наёрӣ гирди срмгрдон .

Пас аз моҳии ду пайки фаррухи пай боз омаду посухии шиўонгор аз ваии бози супурд ба се чизам роҳ намӯда буд ва аз ба аФтодкор огоҳ фармуд . Чун ниҳоди бадгавҳари неруӣ бор надошту ҷони танпарвар пурвои кор , брхўондму дрнўштм бӯса додам ва ба ҷои ҳаштум . Ҳафта ё камтари бад-ӣни бргзшти ниҳоду маниш дигаргун шуд , тирагӣ дар кост , равшании брФзўд , пештар ончӣ омӯхта ва андӯхта будам фаромӯш омаду камтари чизҳои нодида ва нашунида чеҳра намой ойинаи дониш ва ҳуш афтод . Дил аз омезиши мардум рамидан гирифт ва дар кунҷҳои торик аз танҳо ба тнҳоӣӣ орамидан , ҳар чаҳ ҳастӣ ба чашми андарами духтарии поку покизау шарми огӣн ва дӯшиза намӯдӣ , дар чеҳру пайкари андому дидор Марям дошту ҷузи пешонии тознхи пой то сар аз чашми раҳеи пӯшидаи вФроҳм , даҳ араш ё камтар аз он сӯии ситода буд ва ҳамвора чашм дар ман ниҳода , ман низ бар ӯ дидау дили дӯхтаи доштаму ҷон ба азри меҳру тоби чеҳраши сӯхта . Чун дамӣ чанд бидон бргзштии ҳамон пайкари хуби дидори дрёӣии нои пайдо канор омадӣ ,у ҷунбиши нарми ҳанҷораши пайвастаи миёнаи гузар ва карона сипор , дил бидидӣ ки дар он покизаи духтари нгрстии тамошоро дилу дида дар он бастӣу бихўду мадҳуши нигарон нигарон нишастӣ . Ҳамчунон дайр накашидау сайри надидаи бози дарёи ҳамон зебо духтар шудӣ ва бекост ва фузуд бар ҳамон дидору пайкар .

Дарози дроӣӣ то кӣ , фузуни сроӣӣ то чанд , шабу рӯзами чаҳор сол афзӯн бидон хуши тамошо ҳаме рафт ,у ҷузи он жарфи дарёу шигарфи пайкари ҳеҷам пеши чашми рухи афрӯзи чеҳра гшо набӯд . Шигифтии инки он рӯзгори дайри анҷом дар олӯдагӣу осӯдагии ҷузи ёди бори худои ҳеҷ андешау сголши гирди равону перомун ниҳод нагаштӣ . Зебоу зишт , дӯзаху биҳишт , пасту баланд , хору арҷмандам яксар фаромӯш буду забон аз биғораҳу ситоиши дӯсту душману марду зани хомӯш . Чаҳ хомӯшӣу кадоми фаромӯшӣ , аз ҳамаи офариниши ҷуз зебо намедидам ва ҳар чизи чунонкии доноён ва биноён гуфтаанд ба чашму гӯши андари шоиста ва шево менамӯд , ин рӯзи хушу ҳангоми некӯ аз хуии бдФрмо ва фузуд олоиши андаки андак костан овараду зиён хостан , аз ин костии озурдаи равонро тимории бузурги зоду андӯҳӣ гарон раст . Вале ҷузи сар ниҳодану сарришта ба хости бори худои боз додан чора намедонистаму рози ин дарди наҳуфта ба кас гуфтан наметавонистам . Рӯзӣ ба ногуҳи он хуши андешау тамошои рахти бардошт , биноӣӣ зиён карду рўшноӣӣ бар карон зист . Он дарёии ширин фурӯ ҷӯшед ва он чеҳри длорои пардаи дарбасти дидаи як байн фароҳам шуду чашм бисёр нигар боз афтод . Дилро ҳаросии ҳуш гзо хосту дидаи девонаи ранги шебу боло нгрстн гирифт . Одамиёнро хираду дурушт , марду зан , зишту зебои ончӣ аз Фрхоӣ ҳастӣ рахти баста ,у ончӣ ҳануз аз тангнои нестӣ боз наруста , бо ончӣ кунун ҳастанд бар дасти рост фароҳам дидам , се гуруҳам ба чашми андари озода ва растгор омад , ва як гуруҳи олӯдау гирифтор . Он ҳангомаи растохези ҷома низ сипарии гашту дидау гӯш аз он моя диданҳоу шуниданҳо баҳраи кӯрӣ ва карӣ ёфт . Пас аз сӯии рости наздики худ овозӣ шунидам ки срдориаҳ бигӯӣ . Бо онкии дайр гоҳе ҳаме рафт то дил аз андешаи чомагарӣу чакомаи сроӣии рустау лаби бастаи доштам ин гуфтам бар забон омад :

Ҳамчунон роҳи нпимўдаҳ , чома ба поён рафт . Дар се шабонаи рӯзи понздаҳи чома бар ҳамин роҳу равиши дарҳам баста афтоду баҳами пайваста . Поёни рӯзи сими бози ҳамон овоз шунидам ки лаб аз гуфт ин гӯнаи сухани бастаи дору хомаи шикаста . Панҷ рӯзами ҳангом ба хомӯшӣ шуду ҳанҷор дар фаромӯшӣ . Панҷумин рӯзами ҳамон овози гӯши гузор ва ҳуш сипор омад ки гуфтан ва хамӯширо ҳар ду фармонаст . Хоҳии поси даҳани дор , хоҳии соз сухан кун . Аз он пас бим ва бокӣ ки буд пок аз ниҳод бархест ва аз он моя дид ва шунидам дидау гӯши сари якбора бебаҳра ва ноком зист .