Дирузи ҷуброни ҳиҷри диронҷомро аз роҳии давр пай сипор каъбаи мақсӯду суҷуди андеши пешгоҳ масъӯд шудам . Аз иморати хориҷаи мФршу яхдонии брдру қотиру ёбўӣӣ ба раҳгузар дидам , донистам ба дастури муқарари навбат сафарасту бадрӯди ҳзр , ба ҳасрату дареғӣ ки мазид бар он мутасаввир нест муроҷиат кардам , ва бо ҳарифи ҳалоки омодаи мзоҷъти гаштам . Агар гӯям дирузу дишаби давр аз дидори азизат бар ин ғариби ҳасрати насиб ки муштоқӣ беҳабибасту соҳиби фаррошӣ бетабиб чун гузашт албата машраби айшат ки ҳамвора аз шоибаҳи софии бод , ба ғубори маломат олӯда хоҳад шуду поки равонат ки омўдаҳи маҳосин ахлоқаст холӣ аз иғроқу амлоқ ба ранҷи дилхурӣ фарсӯда хоҳад афтод , байт :

Поки яздони хуҷастаи вуҷӯди Маҳмӯди мавлои бастагону давои хастагонро мағлуби ғаму мрҳўб ?илам нахоҳад , байт :

Агар чаҳ бо қиллати сину иллати ҷавонии он мояи тавассули втўкл дар ниҳоди фақри бунёд ҳазрат ҳаст ки аз ин аворизи ҳайрону малулу дарҳаму парешон ва дижам набошад . Вале аз онҷо ки инси башарӣу улфат падарӣаст , медонам аз қиёси оризаи нўрчшмии оқо берун нестанд . Бори худоро шукри дишаби арақ ноқис кард вомрўзи сиҳҳатӣ комил дорад , аншоءи аллоҳи таъолӣ дар мулоқоти ҳазрат ки нафас саломатасту асли истиқомати шифоӣ куллӣ хоҳад ёфт . Зиёдаи атолтро ҷузи малолат чаҳ самару кадом асар хоҳад буд .