Кори ман бандаи пас аз бадрӯди сари корӣ ки аз ҳрдидаҳи равадҳо хӯн ронад ва аз ҳрдўдмони дӯд марг ангехт ду шаб дар кохи баланди бунёди бандагони воло ва се рӯз ва як шаби боло дар базми ёри деринау меҳри андеш бе кӣнаи наввоби исфаҳонӣ ки ҳанҷори иктоӣии моро худ аз ҳамаи беҳтари доне , давр аз он рӯй зебоу гуфтори шево бар ҷои бодаи гулрангу овои чанги хӯни дил ба соғару нолаи ҷони гусал аз сина бар ахтари ҳамеи тохт , шеър :

Одинаи он ҳафтаи фурӯғи дидаи бахтиёрӣ , чароғи дӯдаи шаҳриёрӣ , пирӯзии ахтару бахти перояи афсару тахт , Носириддини Фркшўри пушти лашкари шоҳи нав аз сами саманди ситораи стоми нахҷӣргоҳи лор ва он сомонро ба моҳ нав орост ман банда бидон пиндор ки маин зодаи шаҳриёрон ва баин озодаи сухани гузарон низ саркорашро анбози биёбон ва даштанду дмсози тамошоу гашти коми ноком ба боғи таҷрӣши андари наввобро бо доғи даврии ҷуфти дирангу шитоби омадаму анбози бедорӣу хоби дил аз буйа ҳар рўӣии дида фаро дӯхту тан аз пўиаҳ ҳар кўӣӣ пой фурӯбаст , шеър :

Шабҳо бар пояи кохи сар дар осоиши дилро дар ситоишу сипоси сари кори шоҳзодау ҳакими рўзгзор будем , ва рӯзҳо дар сояи шох бе бар поёни кори шикору бозгашти он ду бузургворро ҳафтаи шумор . Дируз ки надонам аз ҳафта кадомасту моҳи онро чаҳ ном , азин диранги дайри анҷоми дил ба танг омаду минои тавонам аз ин шикеби ранҷи фарҷом ба санг . Аз нишемани соз парвоз кардаму ошён дар бунгоҳи пеши рӯи расатону равандаи ростини ҳоҷии ниёз аз ҳар дар гуфтугӯе рафт ва аз ҳар кас ҷстҷўӣӣ хост . Анҷоми анҷумани неи не ки оғози сухани ҳамаи достонҳо бар карон зисту афсонаи нахҷӣру гашти диранги гарони санги он даррау дашт дар миён афтод , ҷони танги тоби дарди даврии моҳи шаҳриёрону шоҳи сухани гузорону ранҷи тнҳоӣӣу шиканҷи ношкибоӣии худро даст аз даҳони бардошту фарёди ҷонкоҳ аз бунгоҳи моҳӣ бар харгоҳ моҳ кашид .

Шогирди дарвеши ин афғони ахгартузу ?вилаи ахтртозро дар паии оҳанг грстн диду грстни оскўни зои тӯфони хезро ба дарёи дарёи прголаҳи дилу лухти ҷигари обистан , ба нармии дилами бози ҷуст ва ба гармии ашкам дар кост ки аз ин сголши ҳуши пардозу андешаи нӯш ӯ бори бозоӣ , ки сари кори шоҳзодаи озодаи волои нажода бо бахти баланду тахти афроштау шикваи хусравонеу сомони фарау сози фаровону фари Фаридунӣу ромиши ҷамшедӣ ва ҳар мояи баргу соз ва ноӣу нӯш ки шоҳзодагонро бояду озодагонро шояд , зеби афзои боғу кишти ҳисораку базми орои роғу дашт ҷаморонаст ва ҳар бомдод аз пас остони бӯси фаргоҳи кайвони даргоҳи Эрони худоӣ ки меҳраши моҳчаҳи ахтари боду баҳромаши шрбошрни лашкар тоаду пос аз шоми гузашта бо гуруҳеи донишварону анбӯҳии равони парварони рўзгзор .

Худованди сухани устоди куҳани Қоонӣ низ бо меҳрбони мизбони хеши амири охур ки як тоз паҳнаи мардӣ ва мардумӣаст ,у фаррухи сурӯшӣ дар ҷомаи одамӣ ,у ҷавонон , содаи рӯу биҷодаҳи лаби машки мӯ ,у симини ғабғаби ромишафзо , ранҷи коҳи душмани афкан , дӯсти хоҳи базми оро , ҷоми бахши ҷоми паймо , коми бахши родгўҳр , неки хуи покдли покизаи рӯи нарм бар нозуки бадани хуши забони ширини сухани шармгини озармтуз , меҳрпарвар кӣнаи сӯз , чархи зани паймонаи боз , равадгар тунбаки навоз ки ҳар як гардуни хуршедиро ҳафт осмон моҳанду авранги ҷамшедиро ҳафтод кишвари шоҳ , вижаи Меҳдӣу асмъил ки гўӣӣ навой Довӯдӣ дар ноӣ ин ҳаштаанду хоки Юсуф аз гул он сиришта озода аз банди бдкишу панди неки андеши осӯда рӯзгорӣ дораду фархундаи корўи борӣ , шеър :

Саркори волои бомдодони пагоҳи вайу бастгоҳро ончӣ бояд ва хоҳад асби саворӣу астари борӣ фиристодаанд , ва орзӯҳои дилро ба дидори ҷони парвариши гузоришии ороми сӯзу шитоб овез дода , бе сухани поси фармону буйаи базми биҳишти озини шоҳзодаро аз он густаришҳои нағзу рангину хӯришҳои чарбу ширин , лолаҳои сипеҳри пайкару шимолаҳои ситораи гавҳар , содаҳои Фрштӣ рӯйу бодаҳои биҳиштии ҷӯй , равадҳои сурӯди овез ва сурӯдҳои дрўдонгиз ,у дигари хостаҳоу оростаҳо ки сарояндаро аз гуфтан гирифт ояду ниўшндаҳро аз шнФтн шигифт фазояд , бе ҳеҷ фурӯгузошт хоҳад гузашт . Инак бадрӯди ёру ёрону кошонау колои вондози ҳисораку ҷаморону намози фаргоҳи волоро кафш аз кулоҳ надонаду шинохти чоҳ аз роҳи натавонад . Мисра : пой то сари дидаи гирди омода дидор бош .

Андӯҳи гарони хез аз ин навиди сарои пои умед то з рамидан гирифту ҷони парокандаи рӯз аз парешонеҳо соз орамидан . Дил аз осемаи сирриҳо фароҳами шаст ?у гулгуни сиришк аз ду асба давиданҳо лагоми такопуӣ дар чиди ранги резии роғҳо лола бедоғ раст ва рӯй хӯн полуд боғҳо сӯрӣ сероб дамид . Чеҳри ниёзами остони ситоиш судан овараду пои умедам ба неруии ин мужда бе дастёрии дстўораҳи санглохи фарохи паҳнои ҷаморон паймудан , роҳӣ ки раҳеро ба поймардии роҳи анҷом ба моҳии даст супурдан набӯд ва бе се чаҳор диранги дайри оҳанги пои биёбони бурдани пиёда бо ин пои гусастаи паии бикӣ чашм зад сипарӣ шуд ва агар роҳи сад чандон низ будӣ нотавони тани ҳамеи брёди дидори дӯсти навиштану гузаштан ҳамчунон ёварӣ мекард , назм :

Бории роҳи пӯёну шоҳи ҷӯёни пешгоҳи ҳумоюни базми саркори волоро ниёзмандонаи намози барадами навозишҳои хдиўонаҳи саркораши хоксоронро бо ҳамаи пастии сипеҳри осо сарафрозӣ дод фаргоҳи офтоби озини биҳишти ойинро аз ёрони бори вижаи ду роди равонпарвар ва ду устоди сухани густари завқӣу муҳаррами пас аз ниёйиши шоҳзода ба ситоиши саркор ороста дидам , ва ба гуфт зебоу гузориши шево аз болои дстўонаҳ то поёни мочони ҳумоюни биҳиштии пар аз хостаи ман банда аз пасу пеши длнгрону дидаи чзон ки онкӣ маро орзӯаст кӣ ба кӯрии бадхоҳу коми дӯст аз роҳ хоҳад расед ва бар дастурӣ ки борҳои дидем ва буд ба дидори фархундау гуфтор дар хури ороиши афзой харгоҳ хоҳад шуд .

Муҳаммадризо ки саркорро пайвастаи сояи осо дар пай буду дилро ҳамаи ҷо ва ҳар ҳангом дар пурсиши кору пажӯҳиши рӯзгори гиромӣ шумор гуфту шунӯд , бо вай аз дар даромад ҷўёӣиро бо ӯ бар омадам . Гуфт имрӯзу фардоро низ ҳамчунон ромиши орой шаҳраст ва даромезашу пайванди онон ки худ дида ва дар бидстони дарвеш низ шунида коми андешу шодбҳр , дуюми бораи саркори волои фурмонеи диранги сӯз нигоштаанду савории шитоб ангез гумошта ки бе ҳеҷ баҳонау пӯзиш равона шавад ва аз он коху кошонаи боли гушои ин шоху ошиёна , ту низ агар саркорашро нигоришии оре ва бидон гузоришҳои ниёзомез ки пазиришро баин даст овезаст , сифоришии хезад . Фардои навбати шомат ба чеҳри меҳри афрӯзаши шаби тираи рӯз равшан хоҳад гашту гулхани хокистари хезат ба дидори баҳори прўрдши шарми фарвардину доғи гулшан . Гуфт гуҳари сифташи пероя гӯш афтоду сармоя ҳуш омад бо дилӣ аз тимори ошуфтау дастӣ аз кори рафта дар пас зонуӣ нигориш нишаст оварадаму хомаи гузориш дар шаст , вале аз ранҷи ҷдоӣӣу шиканҷ тнҳоӣӣ надонам чаҳ бояд нигошту дарди равон ӯ бори давриро ба кадоми роҳу равиши боз ёрстн гузошт .

Агар розҳои наҳуфтау наҳуфтаҳои бознгФтаҳро баҳри ҳанҷорӣ ки ҳаст нигоштан хоҳам , оғозӣ беанҷом хоҳад буду достонии андӯҳи фарҷом . Чун навбати дидор наздикаст ва базм гуфту гузори осӯда аз ғавғои тарку тозик , хуштар он бошад ки пеш омад ва рӯй додро бад-ӣни сркўӣ ва ин лаби ҷӯии бозмонда , бозгашти саркориро ба шитобӣ бедирангу хиромии боди оҳанг боз ҷӯяму ҷуз ин нагӯям ки баҳонаи мгир , каронаи мҷўӣ , ҷоми минуаш , ҷома мапуаш , гӯшаи бимон , тӯша махоҳ , бора барон , хораи бабру пеш аз онкии ҳангомаи чшмдошт дароз уфтаду дилҳоро ба номау чопори дигари ниёзи хезад , ҳамаро ба хуҷастаи дидори худ зиндагии бахш ва ин банда ки пеши меҳру пеши хиром парастандагонаст пояи бандагии афроз .