Гиромии бародари меҳрбони оқои Муҳаммадризоро гардиши сипеҳри рому ҷунбиши моҳу меҳр ба коми бод . Гилаҳои туро ки аз сари меҳри прўрдӣ буд на аз дар дилхурӣ , гиромии сарвари комкори мирзои Аҳмад ба хуштар гуфтӣ рози сурӯд ва боз намӯд . Он нест ки паймону пайвандат ки бениёз аз гувоҳ ва савгандаст фаромӯш афтоду хомаи меҳри ҳангомаи худ ба худ аз нигориши номи вгзорши нома хомӯш нишаст . Ҳануз аз гирди роҳу дрдгзргоаҳ тан нишастау равон аз ранҷи хастагӣ ором наҷуста , гирифтори сўк бародар шудам ва аз гардӣ ки прўизни чархами ногуҳ ба србихт бо хоки баробар . То чанде аз ин пеши пари кандау пареши кӯби озмои сӯгворӣ будему ранҷи андеши андӯҳу зорӣ , ҳам чунон аз ин банди ҷони шикору газанди равони озор озодӣ нахоста , хешии наздик ки аз дар меҳрами бародари дигар буд ва бо ҷони гиромии баробар дар гузашт . Чаҳ гӯям ки зонам чаҳ бар сари гузашт . Доғи сӯгворӣ тоза шуд ва навой нолау зории баланди овоза , шуморами ҳама бо ашк ва афғонасту гузори афғону ашкам аз кайҳон ба кайвон . Ночор аз ҳамаи кории бозмондм ва бо андӯҳӣ ки кӯҳ аз шиквааши камари дуздади анбоз . Шеър :

Агар рӯзии ду номаи тарозиро хома дар ангушту хами андар пушт наомад андешаи паймон шикастану пайванди гусастани нФрмоинд . Ба хости бори худоу поки равони бузургони риштаи меҳр маро гусастӣу сарпанҷаи рӯзгорро бар гслонидни банди бандагӣ дастӣ нест . Бо ҳамаи афсурдагиҳо вдли мурдагиҳо ки аз ин ду сўки грдонгизи дарди овезами ҳамдам пайвастасту занҷири дилу даст , гилаи пардозӣу дили навозии дӯстро ки аз ҳамаи роҳам рӯй ҷон дар ӯст нигориши ин чанд сухан рафт . Ҳар гӯнаи корӣ ки сарангушти моаш гиреҳ гшоӣӣ тавонад бар саройанду бози намоянд ки пазироӣ анҷом хоҳад буд .

Фурӯғи дидау чароғи дӯдаи оқои Маҳмадалиро дурудии фириштаи сурӯди бози рондаи номаи дигарро пӯзиш гузор оянд , зиндагонии фузуну бахти ҳумоюни бод .