Рқимаҳи Киримаи ин дафъа аз боби тохири ҷавоби хитоби ҳазрати холӣ аз итобӣ набӯд эътирозӣ савобасту пурсишӣ беҷавоб . Агар дар муқобилаи иқомати маъзирати андешами гуноҳии давр аз мағфират хоҳад буд . Аввалии онкӣ бар зиллати эътирофи орму лағзишро инсофи даҳум , ёрб аз ҳар чаҳ хато рафт ҳазор истиғфор . Акнӯн ки ҳомил роҳ сипор сомон мақсӯдаст арзи вуҷӯдӣ фарз афтоду змти бандагиро адои шарти зроът фарз омад . Чаҳ ҳосил ки на хомаи муҳаррами роз равонаст ва на номаи амини асрори ниҳон . Рози ошиқу маъшӯқро дил ба дил тавонад гуфт ин на шеваи қосид ва ин на кор мактубаст . Кӣ бошад дастҳоро давлати оғӯши хезаду мақолоти змоир ба мулоқоти лабу гӯш . Борӣ ба хаёлат зиндааму ҷамолатро ба ваҷҳи иктоӣии парастанда , қиёсии ҷузи тамҳиди асос қурбат несту ризвони ватани даврони анҷумани масъӯдати алои нирони ғурбат на , байт :
Ҳар куҷо бошад шаҳи моро бисот
Ҳаст саҳрогар буд сами алхёт
То кӣми ҳукми обишхур аз крбти ин ғурбат ба роҳати он қурбати расонад агар ранҷи худро ки шиканҷи ҳиҷронаш иллатасту осеби ҳарамонаши мояи ин зиллат , тарҳии тарозаму шарҳинигорам , хандаи соғари гиря мино гираду нағмаи мзмри мӯяи рубоб , заминро хӯн ба чашма ва чоҳ ҷӯшаду осмони абри сиёҳи пӯшад :
Маҳфилӣ дорам ба сомони тараби давр аз ту лек
Барги ромиши давр аз он маҳфил бисозӣ дигар аст
Хоки маҷлис , чанги қомат , нолаи мутриб , ғами надим
Даври соқии чашми хӯни полои шароб ва соғар аст
Ҳасрати насибиро ки бисоти оромишу нишоти ромиши бад-ӣн ҳанҷор аст пайдост ки асбоби крбу коҳиш бар чаҳ шумор хоҳад буд , байт :
Макун афсонаи мо гӯш ки ин мояи ғам
Ҳайф бошад ки бар ин хотир хуррам гузарад
Худоро пайваста ба аҳкоми худовандонаи дастами гир ва ба ршҳи хомаи раҳмат ки ғмомаҳ баҳорасту шмомаҳи ттор мастам кун .