Муждаи бозгашти саркор аз кишти амир куллан вдшти поздор ки ба хирманҳо баҳораст ва ба харворҳонигор , овезаи гӯшу пероя ҳуш омад . Бо онкии навбати шом буду дарини паҳнаи паҳновар ки ҳамаи роҳ бар банд чодарасту каманди охур , ҷустуҷӯи танг ва беҳангом , чусти брҷстму танги камари баста , ҷустанро ду асба омода шудам , ва ҷустанро бар як пои ду , андакии истода то посӣ аз шаб бирафт пай сипор нишеб ва фароз будам ,у пиёда бар нарму дурушти дашту биёбон дар кортк ва тоз ба ҳаркаси расидами пурсидам , ҷуз надонаму роҳнмоӣӣ низ натавонам посухӣ дар гӯш наомад ва ҳеҷ пои мардуми дастгири аиндл ёва кӯшу ҷони беҳуда ҷӯш науфтод хастау нотавони монда ва ним ҷони ногзр дар кошонаи азкошон ки ҳаргиз бидон нарасида будаму худованди хонаро низ надида рахт биниҳодам ва камар бикшодам . Бомдодон ба дастури шоми гузаштау андешаи комӣ ки буд гом дар так ниҳодаму пой шитоб баргушодам , баҳри хона роҳӣ кардам ва дар ҳар чодари нигоҳӣ , мисра : дидам ҳама ҳаст ончӣ мебояд нест .

То наздики пешин чунон ки рӯзи пешин , роҳ рафтам ва ба пои гусастаи паии хорау хори сифтам . Чаҳ суд ки ҳам чунон бо ҳамаи ҷўёӣии бод ба чангасту пой ба санг , аз кӯшиши ман корӣ сохта несту бории пардохта на , хуштар онкии пои ҳарза дароӣ дар домани кашам ,у бндпои Фрсои ҷдоӣиро чун рӯзгори гузаштаи гардани нуҳум . То кӣ бори худои ин гусастаи пайвандро пайвастагӣ хоҳаду ҷони хастаи равонро аз банди газанду гирифторӣ рустагӣ бахшад . Агар дркўии минӯи базми саркори волои сайфи аддавла ба дастури он солҳо сози дидори оранд ва роз гуфту гузор , анҷумани омезишро равишӣ дар хур хоҳад расту дилҳои дарди Фрсўд ба ромишу оромиши парвариш дигар хоҳад зод , мисра : ҳар чаҳ фармон ту бошад он кунем .