Фарзанди ман ; ғолиб инаст ки маро аз Кувайт ки қибла тавҳидасту каъбаи таҷред ба зарурати сафарӣ пеш ояд . Эътимодӣ бар ҳаёт надорам хосса акнӯн ки қӯти ҳурмону ҳасрати ёри ҷавон низ замимаи заъф перӣ шуд . На марои истифои хизмати ту мақдӯраст на турои илтифоти сарафрозӣ ман месур . Аз тақдири огоҳи ним , агар мулоқотро алоҷии донеу ҳилтии туоне барнигору хабари даҳ , ки аз он роҳи броиму давлат даст бӯаст ҳосил шавад . Чунончии тариқи дармон масдӯдасту асбоби мазияти мафқуд , муҳаббату заҳматҳои машаққати маро аз дар худовандӣу парҳезгории қурбату омрзгории фармой . На чандон аз ҳасани сулӯку поси меҳру вуфӯри муҳаббату мҳомди ахлоқу басти дили ҷўӣӣу дигари маҳосини аҳволи ҳазрати хаҷалу рӯсиёҳаму шарми огӣну узри хоҳ ки ба сад дафтари гуфтани тавон ва ба ҳазор гӯши шнФтн , фаромӯш макуну хома аз пурсиши ҳолам хомӯш махоҳ , байт :

Аз ту заҳмат бар ман хуштар ки аз ман бар ту раҳмат .