Дар саҳни эмоми зодаи махдумии мирзои Абдуллоҳро мулоқот кардам . Аз саломатии ҳолоти шумо мақолот рафт . Маълӯмоту машҳӯдот ончӣ дошту имкони аъодт буд бе каму зиёдат бар сурӯд , бар бахти бхндидм ва бар худ бигиристам . Аз ҳар ҷиҳатами малолати афзуди магари инки дар пас зонуӣ иқомат нишастау камарӣ ба таҳрири устувори баста , зояд алоўсоФ хўшўқт шудам ,у поки худовандро бар ҳиммат бе знти он маънии мардумӣу ахлоқ ситоиш ронадам . Дилам мехоҳад нафас беҳавасро дарбора худ шаҳид нахоҳӣ ва ба қадари имкон дар такмили хат рабт накоҳӣ . Дар сӯрати имкони бегоҳу гоҳи маваддати худро низ ба ман фиристӣ , ки аз боби мафохирати матраҳи анзори дӯстони созаму ҷайбу домони худро забти он шарми бӯстон .