Мавлои ростини ҳоҷии Муҳамади асмъил , ба исмати Заҳроу ҳишмати Марями салавоти аллоҳи ъалиҳумо ин рӯзгори дербози ҳаргизи фаромӯши набӯда ва нахоҳӣ буд . Бо инки ба иллати иртиоши бенону ахтлоҷи басару иллатҳои дигари ёсои номаи нигориро нисбат ба рӯзгори пешини тахфифӣ роиъ додааму хомау дафтари имлоу аншоءро як бора бар тоқи фаромӯшии ниҳода . Гуё аз ҷндқу симнони чаҳор панҷ тғрономаҳи дарози домону кӯтоҳи Фроўиз ба шумо нигошта бошам . Вале чун ба ҳукми азлату тарки омезиш аз дирангу шитоби рўндгонм хабар нест , ғолиб бар тоқ тохир монад ва бегуноҳ дар шаръи мкотиби олӯдаи тақсири омадам . Акнӯн ҷавонӣ ки интисобаш бо қибла гоҳе мирзои иброҳӣми муътамади наввоби ҷалоли аддӣн мирзоаст роҳи андеш буд , ин ду ҳарф бар маъбари ҳозиру бодӣ нигориш рафт агар ҷунбиш ӯро ба доролмлки рай то раҷъат аз зиёрати остони алии бен ҷаъфари саломи аллоҳи алайҳ дирангӣ раст як ду се рсоили тоқиаҳро бо анзори ъзирт ҷуфтхоҳам сохту чунончӣ ӯ бад-ӣн таъҷил бошад ва ман бад-ӣни таътил , аншоءи аллоҳи таъолӣ дар суҳбати роҳи паймои дигари ирсоли таълиқот берибу тлФиФоти тиҳӣ аз риё чашм сипору гӯш гузор хоҳад афтод .

Аҳмад ба ҳукми паймони бархе ашъори аҳмдо аз гӯшау канор фароҳам карда буд ъмои қариб ба Авни аллоҳи вориду ниёзи маҳфил дӯст хоҳад дошт . Фарзандии Сайиди ҳусайни хастаи се чаҳор навҳаи санги зании дарҳами баста давр нест ӯ ҳам бад-ӣн гузор уфтад . Бечораи ман ки ҷузи тиҳии дастӣу лобаи базми дӯстонро наво ва ниёзӣ надорам , туро ба Муртазои алии ҷаноби умедгоҳии ҳоҷии саййидризоу қиблаи меҳрбони ҳоҷии мирзои тақиро ба ниёбати ман мулоқот кун ва аз ҳар ду узри андеши ъқўқи тақсироту ҳуқуқи ҳам хўоргии шӯ , ки фарти фурӯмондагиҳо аз ман то дар марги гомӣ беш намондау баъд аз ин умеди срўФи тҳрони востиФоӣ мулоқот надорам , шеър :