Фидоӣ вуҷӯдат шавам , дастхати мубораки афсари мубоҳоти гашти сипоси ъотФтҳои мулӯкона тақдим афтод . Ончӣ карда вагуфтаанд маҳзи анояту чокар навозӣаст . Яксол афзӯн шуд то муонидин аз ғилоф баромадаанду оғоз хилоф карда , кор ба масоф расед , чун ман ҷамеъи алҷҳот аз беҳисобӣу каҷи пилосӣ мубарро будем ва ҳар навъ беандомӣу газофу ковушу харобӣ рӯй дод аз ҷониби хсмои вилоят буд , ва бо вуҷӯди имкони чорау дафъи мшоҷрт сабр кардаму ҳақиқати вақойиъро ба меҳри уламо ва муқаддасин истишҳод карда ба саркори нойиби алҳкўмаҳу худоами аҷали Амҷади акрами амир бар ҳақу сардор мутлақ фиристодам ,у мунтазир ки инсофи эшон рафъи таъаддӣ бадхоҳ хоҳад кард .
Дерӣ нагузашт ки қзит маъкӯс шуду маҷъӯлоти душманонро ҳақи пиндошт . То кори бад-ӣн ҷо расед , чун чунин дидам ҳар чаҳ пеш омад таҳаммул кардам ва ончӣ хостанд додаму ончӣ аз номлоимот гуфтанд шунидам , чндонкаҳи орзӯии сад сола аз дили хсмои дерина берун рафту шикоят ба аҳадии набардам ва наме барам , зеро ки чндонкаҳ чунон амреи шанеъу норавои хосса дар ихтиёри бандагони ҷалолати арқони фахри аломрои доми иқболаи нисбат ба ман ки аз неки хоҳони қадими эшонам маълумаст аз олами болоу таъаллуқоти қазо ва қадараст . Дар ин сӯрати таҳаммулу бурдборӣу ризоу шукргузории хуштар аз рӯзи аввал , то ҳоли сарриштаи довариро аз дасти тадбири рабӯда ба қабза тақдир гузоштаам . Агар сазовор беобрўӣӣ ва харобӣ будам беш аз онҳо ки дили душмани хости воқеъи гашт . Ҷои шикоят ва доварӣ нест , ва агар ба касе низ тазаллум барам аҳадӣ ёварӣ нахоҳад кард . Ва чунончии мазлӯм ва бегуноҳ будам ва ҳастам ҷаноби ақдаси илоҳӣу кайфари аъмолу истеҳқоқи соҳиби ихтиёри вилояту сардори лашкару садри мамлакатро ки паноҳи ситами рсидгоннд бар раёсат ва сиёсат хоҳад дошт . То ҳоли шкибоӣӣ варзидаам бози ҳам бурдборӣ хоҳам кард . То аз садри боргоҳи ғайб чаҳ муқаддар бошад , яъне агар урдӯии кайҳони шиква дар шараф ҳаракат набӯд ,у истифои хизмати наввоби ашрафи волоу бисоти бӯси авлиёии давлати алайҳи хоссаи он ашхос ки ҳазрати воло дар рақами ҳумоюни ном бардаанд бдлхўоаҳ муяссар мешуд , худӣ ба тҳрон мекашидам . Имрӯзи он мақом даст нахоҳад дод , ба шарти ҳаёту ҳукми назр то охири моҳ , азми андеши атаботи алайҳи ҷаноби алии бен Мӯсои саломи аллоҳ алайҳ хоҳам гашт . Дар муроҷиати хоҳи урдӯии ислом аз чаман раҷъат карда бошад хоҳи ҳам чунон султонияи мазраби хайём ҷалолат бошад , маҳзи зиёрати бисоти волои роҳи паймои доролмлк рай хоҳам омад . Дар ин қазия ки маро рӯй дод аз дӯсту ошноу кучаку бузург ёрӣ надидам , магари наввоби воло ки ду се маҷлис сухан ронад ва ҳимоят фармуд ва аз гуфтани калимаи ҳақ хомӯш нашуд . То қиёмати мамнӯн ва сипос дорам , ӣнқадар дарбора ман ва касон бидонанд ки маъодоти хсмои вилоятии маҳзи рашку ҳасаду танги назарӣу паст фитратӣаст ва ин гӯнаи адоватро ҷузи марги ҳеҷ чора наёрад кард .
Агар саркори шавкати мадори фахри аломроءи алъзоми сркшику бандагони ҳишмати арқони сардори мутлақи хаёли доварӣ ва ёварӣ дошта бошанд , ҳеҷ ҳоҷат ба заҳмати аФзоӣии хоксору иъодаи ҳикоят ва шикоят нест , худ медонед ин мушти торикиро ман аз куҷо хӯрдаам бисёр дароз нафасӣ кардам , дилам тангаст . Истидъо дорам дар маҷолис аз калимаи ҳақ хомӯшӣ набошанд ки дар ин билети анбозу ёру муайяну ғмхўорӣ ки дорам саркор волост . Туро ба Муртазои алӣ дар нигориши арқому чигунагии ҳолоти ду шоҳзодаи озодаи сайфи аддавлау сайфи аллоҳи мирзои доми ақболҳми дареғи мФрмоӣ ки пайвастаи дида дар роҳаст .