Гиромии сарвар ман рафтӣ ва дарҳои ромиш баста монаду рўоӣии рстои оромиши шикаста , боди баҳори хуррамӣ сардӣ ангехту шукуфаи шохи шукуфтагӣ зардӣ оварад , колои волои шодмонии сар дар табоҳии ниҳоду ахтари рхшои Комронии рух дар сиёҳӣ , базми ҷамшедии хонаи ранҷ ва тимор омаду гӯнаи хуршедии лонаи тира ва тор гардид . Рӯз гузашта барон кӯй ва дар ки бо кохи ноҳидаши боди анбозӣ дар сар буд гузаштам , шодравон аз гирд гарон дидаму марди посбон аз посдории бркрон , Настаран аз гули домон тиҳӣ дошту анор аз гирд бе баррагии гӯна баӣ . Токҳоро чифти шикастау густаришҳоро хок бар сар нишаста , шеър :

Додам аз дил бар хосту дӯд аз синаи оташ дар хирмани моҳ ва ахтар зад , ҷони дардолӯдро афсурдагӣ ҳо расту равони ранҷи Омуадро дили мурдагиҳо зод . Ореи рӯзи равшан ба хуршедасту кишвари хуррам ба ҷамшед , сармояи шох аз баҳорасту перояи кох азнигор сарсабзии хок аз боронасту рўсрхии боғ аз баҳорон .

Он мояи ромишу шодӣу физоишу ободӣ аз ту буд , абр чун сояи бардошти рӯи зхок сиёҳасту баҳор чун домани Фрочиди кори бустони табоҳ . Тиҳӣ аз тўФрўшиҳои замони бозӣу титолҳои афсонасозӣ ҷоят беш аз он пайдо ва намоёнасту ошкороу оён ки хома нигориш тавонад ё номаи гузориш , ман орм гуфт ё ту ёрии шнФт . Давр аз ту дарин рӯзгори дайри анҷоми гомӣ ба коми нспрдим ва бе он чеҳри ромиши хези ҷуз бо сад ҳазор андӯҳ бомай бо шом набардем , дами обии ҷуз бо дарёи дарёи хӯн ҷигар гумошта нашуд ,у рӯзӣ бе кӯҳи кӯҳи коҳиш ва ранҷ гузошта науфтод . Пайванди овезаши давру наздик гусастан гирифту паймони омезиши тарку тозик шикастан . Ҳамоно шунидӣ саркори наввоб ки ёронро сармояи шодмонӣу перояи Комронӣ буд аз афросйобиҳои манӯчеҳрии бежани осо дар чоҳу рӯзи ёрон аз ин рустамиҳои Манижаи маниш сиёҳ омад , дерӣ гирифтор зисту кӯби Фрсои ранҷу тимор , гузораши ҳама бар сангу санадон буду шумориши ҳама бо банду зиндон . Пас аз онаш ки колои кӯии камина то воло сӯхта шуду боғу роғ ба камтари баҳои паст ва боло фурӯхта , аз сурху зардаши пӯл сиёҳӣ наҳашт ва аз хирману харвораш дар бои ҳафтаи вмоҳӣ , дар на осмонаши як ахтар намонад ва аз ҳафт оташкадаи ним ахгар ба мшкўии андараши бистар ва густариш нагузошту дрхонаҳи вайу хуишони чндонкаҳи даст давришон гирад хону хӯриш , рӯй аз газандаши бргошту бандаш аз пои бардошт , ба меҳраши кушодаи чеҳри фаро пеш хонду ковушу кини пешин аз гардани хеш бар дӯши сипеҳри афканд , шеър :

Ба меҳрбонии гармаши сохт ва ба чарби забонии нарм , роз навозиш ронаду соз созиш навохт . Пас аз ром кардан ва аз рамидани ором додан беонкӣ аз асб ва астарҳои бардаи лошаи сутурӣ боз диҳад ва аз сим ва зарҳои хӯрда ба тӯшаи роҳаши барг васозӣ наад аз сафоҳони равона рай карду бӯсаи андеши фаргоҳи сипеҳри даргоҳ кӣ . Магари мирзои абдулҳусайну дигари ранҷидагонро ба дами дамаҳои санҷида аз ин Роми ромиши сӯзи оромии орад ва ба риюҳои мардуми фиребу дастонҳои хиради пардози дасти баста домӣ гузорад , инак дар кор гуфт ва шунӯданд ва бар ҳанҷори баст ва гушӯд аз ваии фузун гуфтанаст ва аз ӣнон кам шнФтн . Моргзидаҳро ресмони рангини чанбар брғмонасту тохти расидаро човуши корвонии қлоўри таркмон , шеър :

Бории маро ба хамӯшӣ ё гуфтани санҷидагон ва гарон кӯшӣ ё шнФтни ранҷидагони кор ва бозорӣ нест . Инак озод аз ранҷи ошноу бегонау осӯда аз шиканҷи хирадманду девона бо саркори наввоб ки бузурги амидҷон ва диласту шигарфи орзӯии обу гули баррамони роҳу равишу хуйу маниш ки дидау донеи анбози шабистон ва кохему дмсози гулистону шох . Агар фари дидори биҳиштии баҳорат даст додӣ ва ба дастури пешини гавҳари Фрштии сириштати брдидаҳи мо рахт наҳодӣ пухтаи ромишу комро ҳеҷ хомӣ набӯд , ва ин ҷашни ширини гўор ки ба кӯрии шӯрбахтони турш рӯй фароҳам гашта ба мўӣӣ талхкомӣ надошт . На ёдат аз дил фаромӯшаст ва на забон аз ситоиши кору кирдор ва гуфту гузорати хомӯш , аз ту беҳтар ки ҷўӣим ва аз ин хуштар чаҳ гўӣим . Мисра : он чунон дар дили мо рафта ки ҷон дар баданӣ .

Поси паймону сипоси пайвандро хоҳишмандам ки ҳаргоҳ бар он фаррухи фаргоҳ ки сипеҳраши хок даргоҳаст бори чеҳраи соӣӣу сомони ниёз сроӣӣ уфтад , ин хоксори сиёҳи номау табоҳи кори гуноҳи ҳангомаро аз банд ҳастӣу каманди худ парастии рҳоӣии ҷӯй ва бо сагҳои остонаш ки бе гурги мастӣу рӯбоҳи бозӣ шерон ростинанд , ошноӣии хоҳ . Ҳаргунаи кору фармоиш ки анҷомаш аз даст мо ояд бе ҳеҷ андешаи нигориши фармой ва гузориш кун ки ба хости бори худои поён пазираст .