Чаҳ борӣ ва чаҳ корӣ , чаҳ рӯзӣ ва чаҳ рӯзгорӣ , рӯзӣ ки магӯӣу рӯзгорӣ ки мапурс , рӯзи хуши он буд ки ба фари дидори меҳри фурӯғати хуршед дар гиребон дошту рӯзгори фаррух онкӣ бидон рухсори дили орои бомдоди ромиши зери домон , инак бо ранҷи ҷдоӣӣу шиканҷи тнҳоӣӣ , чун нахҷӣри хаданги хӯрдаи баҳри комами чашми длнгронӣ аз пайу тану ҷонро рӯйу рой дар Тӯс ,у пойу пўӣ дар рай , раҳ аз пешу дил аз пас , кории сахт душворасту шумории ҳамаи дарду тимор .

Дареғи он анҷуманҳои ромиши хез ки ба дидори ёрони биҳиштии ороста буд ва бигуфту гузори рангини баҳорӣ аз осеби хазони пероста , бе сипоси лабу забон , гуфт ва шунидӣ мерафт ва бе поси чашму нигоҳи тамошо ва дидӣ , гӯшҳо аз гуфт шевои гавҳари рхшо ба остин ва доман кашидӣ ,у комҳо аз ғунча гуё шукр ба харвору хирмани барадӣ . Рози меҳру пайванд бепарда мерафту сози созишу савганд безахма май хост , тан аз хон икрнгии рангин хӯриш дошту ҷон аз ноӣу нӯши ҳам сангии сангини парвариш , иктоӣии рахти ошноу бегона бар дарҳамии афканд ва бе прўоӣии бори донишманду девона бар хари ҳамеи баст . Ҷузи ман ва дӯст набудему худо бо мо буд , чархи ситами пешау ахтари рашки андеша ба як ҷунбиши мижгон бар бод дод ва аз ин тозаи кеш ки пеш омад ойини омезишро бар сози ҷдоӣии бунёди ниҳод .

Дар ин тимори тнҳоӣӣу андӯҳи ношкибоӣӣ агар фари дидори сари кори худовандии сайфи аддавлаи дасти нмидод ба ромиш гуфту гузориши дили хастаи ҷону парешони боз наме ҷуст , ҳар оинаи ҳушро ном ба расвои рафта буду хирадро нанг ба шидоӣӣ . Ҳама бар ҷои кулами хор дар гиребон мераст ва ба ҷои лолау хайрии хасу хнҷк аз остину домон май зод . Ҳар ки бо ту нишаст аз ҳама бар хосту онкӣ бар ту фузуд аз ҳама дар кост . Гирифтори ту озодӣ наҷуед ,у вайрони ту ободӣ нахоҳад . Мисра : нахҷӣри номад дар ба чашми ин гурги Юсуфи дидаро .

Борӣ акнӯн ки кому нокоми каманди омезиш гусастан гирифту паймону пайванди анбозӣ шикастан ангехт , дар шитоби бустону диранги шабистону дидори ёрону тамошои баҳорон ва монанди он моро фаромӯши нФрмоинд . Ва то шумори кор бар даврӣаст даврони наздикро ҳамвора аз оварда калаки шевои нигориши фурӯғи афзои дидау ороиши гӯши созанд . Бҳлаҳи фармоишӣ бо пораи чизҳои дигар ки дар хӯрд гузориш несту орандаро дар расонӣдани ниёзӣ ба сифориш , ниёз афтод , коргузоронро аз дар хушнӯдии ман на суди хеши фармон пазириш хоҳад рафт .