Ҷону танами бархе тану ҷонати бод , борномаҳи саркори воло ки оварда равони парварону парварда сухан густарон бо гуфт гуҳари сифташи зеру боло буд , домону канорами шарми дарёи дарёи гавҳари арзандау рашки гардуни гардуни ахтари тобандаи сохт . Сари бахтиёрӣ бар чархи барин , чеҳри сипоси дорӣ бар хоки замини судам . Навид навохту резиш ки борҳо дар рай дода шуд ва дар шаҳру шимӣрони пайдоу пинҳони паймони ниҳодаи нав фармӯдаанду ҷони ниёзмандро ба чшмдоштии тоза гарав карда рӯй умед аз шукуфтагии хуррамии бахшой бӯстон афтод , бастагонро паёми анҷоми кому дӯстонро навид пардохт вом фиристодам вале ба фармони озмӯни пайдоу равшани ҳамеи байнам ки аз ин пухтаи ҷузи хомӣ ва аз ин коми ҷуз нокомӣ нахоҳам дид . Ҳаргиз аз осмони созиш ва аз рӯзгор навозиш надидам ки ин дуюмин бор бошад родрўони саркории кош аз ин андешаи душвори анҷоми осӯда ва озод мезист ва ин мустамандро ки дар шаст сол аз ҳеҷ дар гушоишу бахшоиши набӯда ба сголшу пиндори ҳам обод наме хост , шеър :

Навиштаҳои порсинигорро бандаи зодаи дастон дар кор нигоришаст , ва ҳар бомдодаш дар анҷоми нигорандагӣу чобкдстӣ аз ман сифориш , бхўости бори худо то оғози наврӯз бе умеди подоши ниёзи базм пирӯз хоҳам дошт .

Саркори шоҳзодаи озодаи сайфи аддавлаи фаррухи сайрро аз дуруди дилхоҳи саркории огоҳи сохтам , пояи меҳру мояи пайванду достони себи туршӣ аз рози ниёзи номаи саркораш чашм сипору гӯши гузор худовандӣ хоҳад гашт , се моҳи афзӯн ҳаме рафт то анбози болину бистараму фарсӯдаи ранҷу тимории ҷони шукр , шеър :

Хомиҳои нигоришу сардиҳои гузоришро агар пардаи дорӣ ва омрзгорӣ фармойанд шояд бо онкӣ дар хӯрд он пояи гардуни сояи корӣ аз ман банда сохта несту бории пардохта , ҳамчунон хостораму умедвор ки ҳамвора аз пешгоҳи осмони Фргоҳм ба ороиши борномаҳҳои хдиўонаҳу фармоиши корҳои дар хури фар физоиш бахшанд , шеър :