Умеди гоҳои муждаи бозгашти саркору ҳамроҳони овезаи гӯшу пероя ҳуш афтод . Поки яздонро бар ин навид ки хуштар аз зиндагонӣ ҷовидаст , чеҳри суди даргоҳи ниёзи омада , ба ромишу оромишии берун аз чанбараи андозау гарон анбоз шудам . Дарёфт ҳумоюни базми минӯи нмўнро чори асба пай сипор сомон « дарбанд » будам ,у бад-ӣн андеша хурсанд ки дамии ду ба фари дидору гуфтори ёрони заҳрами гувориш қанд гирад ,у пайкари мустамандам ки аз кӯб ва кунад ҷдоӣии пои Фрсўди тимору газанди пастӣ буд гардани афроз ва сарбаланд гардад .

Яке аз ёрони кори огоҳам дар гузаргоҳ фароз омад ва боз пурсед ки аз ин баланди парвоз сипеҳр андозат оҳанги кадом шохаст ва дар ин ҳанҷори боди кирдорати андешаи кадоми кох ? гуфтам ба буии хуҷастаи дидори бузурги устоди худ ёри гӯйонам ва ба кӯии роди сарвари хеши борҷўён . Гуфт оре ; ҳамчунон мерӯ ки зебо май рӯй . Вале саркораш инак аз роҳи расидау тозаи рахт аз пушти роҳи анҷом ба пешгоҳ кашида , бо ранҷи шаби саворӣу шиканҷи раҳи сипории куҷоаши неруии анҷуман ва пурвой ҳаст ва буд ва гуфту шунӯди ту бо ман бошад . Агар имрӯзаши бахуди бози Монӣ ва лагом бозгардоне то осӯдагиҳои гоҳро чораи сози фарсӯдагиҳои роҳ фармоед , ба кеши ману пеши худ хуштар намояд . Пандаш устувор дидаму талхаши ширини гўор , кори банди омадаи рост чун бахти хеши баргаштам . Ба хости бори худоӣу раҳнамӯнии фаррухи ахтари фардор бо мгоҳон гом сипору коми гузори ҳумоюни базми худовандӣу гардани афрози гардуни гардун сарбаландӣ хоҳам шуд . Гиромии сарвари вологуҳари ҳоҷиро аз ин хоксори ситоишу дурудии пок аз олоиши титоли ватар фурӯшӣ ки шеваи забон бозонасту пешаи найранги созон бар сурӯдаи ҷудогонаи номаро пӯзиши лобаи овез дар хоҳанд .