Умеди гоҳои миёнаи саркор ва ин хоксори паймон бар он рафт ки то ҳангоми бозгашти дубори афзӯни ранҷи афзои ёрон дар банд ва ба дидори мҳроўизи ромиши зои ин гуруҳ ки ҳамаро аз дилу ҷон бандаам ва ба ҷону дили парастанда , осӯдаи равон ва хурсанд нашавам . То акнӯн ки бисту шашум моҳаст , пои дирангам дар доман буду гӯш бар дару чашм бар равзан , то ёр язд сипорам кӣ лагоми гарои сомон Ардакон ояду маро аз пайванди гӯшаи танҳои дасти овези шикаст паймон гардад . Зодаи озодаи оқои Абдуллоҳи имрӯзро шикваи созу гилаи андеш ба сарафрозӣам гом Фрсо гашта , ки ин хонаи нишинӣ ва гӯша гузиниро дар пос паймон манаст . Каманди меҳрат ба шикори мо бар натофту пайванди ягонагӣ бо ҳамаи бастагиҳо соз сустӣ гирифт , ин рангҳоро баҳонаи ҷустӣу бегона вааш дар хона нишастӣ , посухии дилпазир ки рӯонаш ором гираду забонаш дар ком хазад , надоштам , ночори пой бениёзӣ бар тораки паймони суда , равона дар банд гардидам ба фари хуҷастаи дидори эшону дигари хуишони дасти парешоне аз дил бар карон зисту пои нокомӣ аз гул бар омад , ба дурустӣ донист ки паймони саркориро поси андешам ва гарна бандагиҳои дерин ба ҷой хешаст .

Кӣ бошад аз дар даройӣ ва ин достонҳо якбора сар ояд ? инро бидон ки ин чанд рӯза ба хости бори худоу фармоиши бандагони хдоигони ҳоҷӣ аз язд ба ҷндқ ва аз онҷо ба тҳрони рафта , дигарами умеди бозгашти бад-ӣни гулшан ки хораши ману гулаши туе , нест . Бори худоро сипоси андешаму ситоиши гузор ки дар ин роҳи пўииҳоу мардуми ҷӯиҳо туро дидаму меҳрат ба ҷон гузидам , агар на ёрони райро дар ин ҷунбиши диронҷому давандагиҳои ҳеҷ фарҷом аз роҳ оварадӣ шоёну ниёзӣ дар хур обам бишусту бодам ба даст буд , зуди бози ой ки дида дар роҳ ва аз чшмдошт сифедаст .