Бо инки рашкам дар об ва гул насириштаанду оз бар ҷону дили нанавишта , барони бнўраҳи волоу бунёди баланди боло ки ин оғози пастӣ ва анҷом ҳастӣ хост ва дод хдоӣӣ туро афрохт , ҳамвора рашк май орму ашк май боРом . Сомонии чунон орому ободи равонии чунин осӯдау озоди дарбори мардонаи мардии бузурги зод ва на остони бастаи фарзонаи родии фаррухи ниҳоди фарохи остин , на ошӯби овезу ҷангӣ на осеби тӯбу туфангӣ на захми зубину хишт , на ранҷ гирифту кишт , на бадномии тороҷу тозӣ , на бе андомии сарҳангу сарбозӣ , на бими шбхўну шабгир , на тарси зиндону занҷир , на савдои пухтау хомӣ на тлўоси донау домӣ , ҳар шомати бодаи бахт ба ҷомасту ҳрбомти содаи сахт ба дом . Гоҳе хами бодаро пушт бар шиками дорӣу гоҳи содаи хамро шикам бар пушт . Ин аз ҳамаи хуштар ки мароин ромишу гомат дар фаргоҳи ду маин пешво ва ду гузин бузаи бхшо даст додау рахти ниҳода ки ба фари хоку хӯни эшон гуноҳкорӣу омурзиши дӯш ба дӯшасту лағзишу пазириши гӯш ба гӯш . Олӯдагӣ ҳам хуфт осӯдагӣу тани осоӣии ҷуфти фарсӯдагӣ , сурӯшӣ чанд ки ба чархи андари аўорҷаҳи сози зебо ва зиштанду рӯзноманигор дӯзаху биҳишт , аз бими эшон ном гуноҳ наёранд ва агар нигоранд чашми пӯшиҳои яздон гуноҳ нишморад ва нигоҳ нагуморд ва табоҳ хоҳад ва сиёҳ кунад бо он ободӣ ва он озодӣ ва он хоҷаи род ва он дили озод ва он зебу ороиш ва он кому осоиш ва он бодаи хом ва он содаи роми рубоӣ :

Номаҳои сиёҳи ҳамаи онҷо сифедаст ,у бимҳои бузурги онҷои ҳамаи умед , имрӯзат аз ин роди худованди роҳи гушоиш аз ҳама дар бозаст ,у фардо аз он бори худоӣ ки ҳама аз ӯст неи не ки худ ҳама ӯст , ҳамаи кор бахшоиш бисоз . Агар барги навоу сомон ва навохтро фурӯи физоиши ҷўӣӣ ва дар ин ранҷи лона ва он ганҷи хона ҳар ду орому осоиш то забонро неруӣ гўёӣӣасту пойро бозуии пўёӣӣ , чори асбаи роҳи спосдории рӯ ва даҳ мурдаи рози стоишгзории рон .

Борӣ дар хости онкӣ ба поси ин ромишу сипоси ин оромиш ҳар ҳангомат аз бодау ҷому содау ком осӯдагӣ расту дил аз хокбўси он фаррухи фаргоҳу фархундаи даргоҳ ки намозгоҳи замин ва осмонасту бӯсаи ҷои подшоҳ то посбон , чораи ин олӯдагии хост , чеҳраи соӣӣу лобаи сроӣии ин сиёҳи номаи табоҳи ҳангомаро низ аз бори худоӣу поки равони он ду бузургвор боз намой , ниёзи овезу ниёзии нмозонгизи дрхўоаҳ , пайдост ки дар остони осмони пояу даргоҳи офтоби сояи ташнаи нинавои куштаи Карбало ки ҷону сару падару модару зану фарзанду хешу пайванд , ҳар ки ҳар чаҳ дорам бархе хӯну хокаши бод , ҳам аз ин хоксор фаромӯш нахоҳӣ кард ва аз боз гуфт дар хоҳӣ ки рафт пайдо ва наҳуфт хомӯш нахоҳӣ зист .