Агар дилҳоро ба дилҳо роҳасту ҷонҳо аз дарди ҷонҳо огоҳ , чун шуд ки марои ҷони тимори суди бадрӯд тан карду дил дар синаи андӯҳи Фрсои хӯни гашт , ва аз дида ба домани рехту турои дили сангин ба мўӣӣ огоҳ нест ,у сари панҷаи ҷони номҳрбонт аз ковуши кин ҳамчунон кӯтоҳ на , байт :

Ореи ту худовандӣ ва мо банда , мо мурдаем ва ту зинда , зиндаро бо мурда чаҳ кору бандаро бо худованд чаҳ бозор . Бо ин пастӣ ва бо он баландӣ ва ин хорӣ ва он арҷмандӣ ки маро додаанду турои ниҳода кӣ бор бар бар ва дӯш уфтаду куҷои коми канору оғӯши хезад , мисра : мо ки бошем ки андешаи мо низ кунанд . Гунҷишкро бо шоҳини бешаи ҳам ошёнӣу гадоро бо ҷамшеди андеша Комронӣ нест , шабаҳ бо гавҳари нёўизду шрнг бо шукр наёмизад . Боргоҳи худовандиро бар пояи бартар аз онаст ки мо кӯтоҳи остинонро бар остони баландаши даст чҳрсоӣӣ уфтаду пешгоҳи ноз аз он бе ниёзтар ки чун ман олӯда наҳодӣ трдомонро бори намоз ороӣӣ бошад , байт :

Борӣ аз онҷо ки хуршеди рахшон бар санги сиёҳ низ тобаду абри дарёи дил бар хўшидаҳи гиёҳ низ борад , агар солу моҳӣ аз он дасту лаб ки ҷовдонами коми ҷону доми гардани боди номау паёмии хезад гуноҳӣ нахоҳад дошт .