Агар гӯям чаҳ мояи шиканҷ аз раҳгузори ранҷӣ ки бандагони волоро хост бар ин пери хастау мустаманди шикаста аз осмону замини рехт ва раст осӯдаи равони саркорӣ ки ҷовидонаш андӯҳ мабод , фарсӯдаи кӯҳҳо дарду олӯдаи даштҳо гирд хоҳад шуд . Ва чаро чунин набошад ки ҷуз бо тандурустии волои сармояи зиндагонӣу перояи Комронии ман бандау ҷаҳонӣ бар шохи оҳӯу пар ҳумоаст , агар ҳафтод кишвар чун ману бартар аз ман бар ҷони сипории сар наад ва ба хоксорӣ ҷон диҳад , чнонстӣ ки муштии хок бар боду шикастаи деворӣ аз бунёд шуда бошад . Вале худоӣ накарда агар сари мўӣӣ аз ҳастӣ ҷонпарвару андоми Фрштии гавҳари саркор дар коҳад , ё осеби захмаи хории захми андеши он фаррухи равон пайкар уфтад тани лашкарҳо бадрӯд равон хоҳад карду гулшани зиндагонии кишварҳо кӯби озмоӣ хазон хоҳад шуд .

Рӯзии ду азин пеши он ҷавони ҳошимии гавҳар ки дар шумори наздикон даргоҳасту гузидагони фаргоҳ ба роҳии андар фароз омад , гузориши фаррухи рӯзгори саркории бози ҷустам , гуфт худоро ситоиши ранҷи ҷони гзоу андӯҳи шиканҷи Фзо буна куну хонаи пардоз бар карон зисту ҳамроҳи хуршеди шаҳриёрону ҷамшеди комкорон ки ту сини чархиши ром ва ду пайкару моҳаши сохту стоми бод , шикори Кебеку тиҳуу нахҷӣри гавазну оҳӯро Рахшу фитроки сабк ва гарон фармуд . Чеҳри ниёзам бар ин хуши сурӯду зебои навиди замини суду кулоҳи гӯшаи оромишу комами сипеҳр соӣ афтод .

Умедворами Фрхҷстаҳи равони худовандиро ҳаргиз аз гардиши тиру кайвон газанд назояд ва аз ҷунбиши моҳу парвин нижанд напояд . Камтарини чокари моҳу ҳафтаи пайдоу наҳуфтаи бештар дар кӯии саркори мирзоъбдолҳсинм , ҳар ҳангоми истодаи гони бору огоҳони кори ҳумоюни базми минўФри воло аз ранҷи аФзоӣии ман банда гирифт ва дареғӣ нест огоҳӣ фиристанд пой аз сари сохтаи чор асба хоҳам тохт :