Даврии фархундаи дидорат ки бо дарозии растохез аз як пистони ширхўрдаҳи ранҷ равон раст ,у шиканҷ ҷон ангехт . Агар бо ёрони Исфаҳон ки ман бандаро дерина худованданду саркорро аз дар ростӣу дурустии хостору дарбанд , ба ромиши рўзгзорӣ ва ба оромиши шаби шумор , суханӣ надораму гила низ наменигорам , мисра : гуворои бодати ин шодӣ ки дории рӯзгории хуш .

Ҳамагонро аз мо дурудии ситоиши сурӯд бар сарой , ва аз як як пӯзиши андеши ҷудогонаи номаи зӣ . Коши раҳеро низ дар он хуррами харгоҳи раҳе буд то ба неруии бастагиҳо руста аз ҳамаи рустагони гадои шоҳаншаҳии гаштӣ , ва агар ҳамчунон дар банди саркори Комрони шоҳӣу канкоши андеши норҷилу кулоҳ , пайдост як лоҷомаҳ чун ту бозӣоне чунон сахт , ки пероҳани тоби тавонгарон дард ва аз андоми шикеби даравишони ҳазор меха ҳастӣ бар кашад , кафш аз кулоҳ ндонӣу сипед аз сиёҳ , на ман танҳо ки ҷои ҳеҷ кас нест ,у роҳи парвози шоҳин то магас . Кунун ки ночор дар афтодӣ ва бар пои сахти рӯе истодӣ бакӯш то бигирӣ ё худои нохостаи бимирии чунончӣ на онҷои бастаи гуфтугӯе ва на ӣнҷои хастаи ҷустуҷӯ . Пас кҷоӣӣу анбозу дмсози кадоми ошнои моро ҳам ки аз ҷаҳон рустаем ва аз ҷони дил ба меҳрати баста дар ин марзи вайрон ки хокаши хрзҳраҳи раведу бодаши таб ларза зояд ба худ роҳии даҳ ва дар сояи он дӯстон ки ба дидори ҳам дар бӯстонед бор нишасту нигоҳии бахш , ва агар ба яке аз ӣнон ки сурӯдам ва намудем гузорат нест пас чист ки ҳамчунон даври даври нишинӣу наздиконро ҳамеи дайри дирбинӣ , гоҳ ва бегоҳӣ нагузарӣу сол ва моҳӣ нанигарӣ .

Сухан бисёрасту шеван бешумор , вале ба пос дарвешӣ нигарем ва ба кеши дил ришон нимувем . Гиласозӣ корилаҳи гардони даҳ дилаасту гилаи тозии шеваи гиреҳгон бетала , меҳру пайванду паймону савганди худро бар ин чори риштаи гавҳар ки шарми риштаи парвин ва ахтарасту рашки бастаи насрин , кӯтоҳ кардам ва аз дарди дилу ҷони мустамандати огоҳ , байт :