Он ҷавони арзандаи гавҳари фархундаи ахтар , ки дишаби шуморо ба дидори ин баргаштаи рӯзи роҳнамои хост , шумори кор аз чаҳ бар кӯтоҳии афкандӣу дареғу афсӯс раво доштӣ . Мардии чунон гарми меҳру ройгони овез ки бар пайванду дидор ва гуфту гузор чун ман ҳеҷ ндонӣ нописандида ху хурсанд бошад , чаҳ ҷои бўку магар буду имрӯзу фардо :

Агараш боз дидӣ ва ҳангом гуфт ва шунидӣ хост , аз хоксораши дурудӣ меҳр осуд бар гӯй ва бар сарой , мисра : дар сарои Муғон рафтааст ва об зада . Дарбону дўрбош на ,у баҳри пойу пай гом наҳйу ком диҳӣ гирифт ва пархошӣ нест . Беш аз он нест ҷузи рози хоксории чизеи пурсад ва надонаму ҷузи кеш ҷон сипорам фармоишӣ фармоед ва натавонам . Кулба бе дрўбоми даравишон ҳамвора бар рӯй бегонагону хуишон бозаст , ва ҳар ки аз дар ёрии пой наад ва ҷой ҷӯяд чеҳри хоксории густардау чашми мҳмондории фароз . Ҳар ки хоҳад гӯи биё ва ҳар чаҳ хоҳад гӯ бигӯӣ , вижаи ӣнон ки худованд хонаанду хонаи худои кошона . Агар ин бориш дидорӣ кардӣ ва агар худ ба зорӣу зар ё зӯраст ҳамроҳ наёвардӣ дили накӯҳиши зойу ҷони гила манд хоҳад хост ва аз чун ту ёрӣ ки бории ранҷи надидаи ҷовидони дилхур ва нохурсанд хоҳад буд .