Дишаби асмъил аз дар озмоиши номаи дарози домони фарохи остин бар фарҳанги порсии бунёди афканд , ва бо онкии даст ва забонаш бидон роҳу равиши ҳеҷ ошноӣӣ надошт , покизау шевоу дӯшизау зебо ба поёни барад . Фарзандии мирзои ҷаъфар ба хоҳиши ман ба кост ва фузуду басту кушод инак туро нигориш кард . Ин шеваи ҳам ба кеш дониш андӯзон ва ҳунар омӯзон тозаи корӣ ва нўбршморӣаст . Гуруҳеи анбӯҳи нигорандагони Қазвӣну райу гзорндгони Исфаҳону ҷай бар ин маниши рахт ниҳодаанд ва дарин равиши сахти истода ,у достонҳои жарф пардохтаанду кохҳои шигарфи афрохта . Коши ту ҳам бо он мояи гирифторӣу кору гронборӣу тимор , аз роҳи озмӯни хами андари пушту хома дар ангушт мекардӣ .

Чунон пиндорам дар номаи сими чорами ту низ дунболи пўии дастаи ёрону сухани сози рустаи порсинигорон оӣӣ . Пеш аз ин бохатар гуфту гузорӣ оростааму сухан чанд сохтау пардохта аз дасти пухти андеша ӯ хоста , ман ӯро санҷида ба ҷой наёвардаам , ва ин хоҳиш аз ваии ҷуз ба ангез асъмил накарда , агар ростии хом ё пухтаи чизеи сохтау гавҳар ё пашизии пардохта , бедасткорӣу ороишу пероягарӣ ё пероиши худ брнгорд ва равона дорад , то пояу мояи пайдоу офтоб аз соя ҳувайдо гардад , байт :

Карт бисёрасту дастати гронбор , чигуна сифоришҳои « таббат » ва « тавҳид »ро нигориши тавону пистау ҳаста « боғи ҳунар »ро гузориш . Ман ҳам дар ин поён ҳастӣу оғози перӣу пастӣ бо ҳамаи афсурдагиҳоу дили мурдагиҳо , шабӣ аз дарди зонуи тобам бар пари ҳумоу хобам бар шохи оҳӯ буд . Бешаи дили сголши ранг ранг афтод ,у пиндорӣ рахт набаста андешаи дигари бори афканд . « боғи ҳунар »ро рӯзи моҳаи анҷоми ҷустам , аз ба афтод кори боғи ҳунари моҳи рӯза бунёд омад . Бар ин ҳанҷораш бо андоз дардӣ ки чолиши ҷону молаши маргро ҳумои вирд буд дарҳами бастам ва бо ҳам пайваста , байт :

Бисёр пуч ва ҳеҷаст ва шунидаш схндонро мояи тобу печ , вале достони он ҳлимӣ ва гадост пӯлӣ доду кашкулии Ҳарисаи ситад . Нахустин дасти барадаши нмдпораҳ ба шаст афтод , лабу абрӯи талх ва турш кард ки Ҳарисаро гӯшт бояду дасти пухти ту ҳамеи нмдзоид . Устодаш гуфт пӯлӣ беш надодии пас ҳамеи хоҳии зарбафти равед . Дар он хоки шӯру оби талху хори хушку регтар бо ин соли фарау ранҷу даврӣу дарди зонуу ниҳоди пжмону безорӣ аз ҳар моя гуфт чаҳ тавон ёфт , ҷузи саркори Сайид аз ҳамаи чашмаши наҳуфтаи дору баҳри гӯши андрногФтаҳи мон , шеър :

Сухан сроӣӣ чист ё шевои дроӣии кадом ? ҷон бояд кунад нон бояд ҷуст худ хӯрд ва ба дигарон низ хӯронед . Кимиёи кишт ва корасту судаши баргу бор , манӣ ҷӯ ба аз хирманӣ гавҳараст , ва аз кӯҳи саҳлони кӯҳаи тели коҳиши бартар . Беанбозӣ дар оби ошноу бегонау дасти ёзӣ бар хоки доноу девона бе чашми бекор аз ҳама бо муздӣ дар кеши мардум аз хирмани ман ки хӯша аз харвори бахшоиш бор худост бо домани хеш ба ҳангоми худ ба фарҷоми хуш бар ков ва дар кор , дар кӯб ва бурдор . Борӣ бо ҳамаи гуфтанҳо ва нуҳуфтанҳо дар кори таббату тавҳиди осӯдаи мзӣу маро ки аз пок рустаам ва бидон хоки баста фарсӯда махоҳ , шояд ҷоӣӣ гардад ва ба фари физоиши доруи дарахташ аз дар осоиш ба бахшоиши яздони сояу шоиаҳ бар тавонгар ва гдоӣӣ андозад .