Агарат панди донои писанди ман дар мағзи санадони гавҳару гӯши пӯлоди пешонӣ роҳ карда буд , ин се чаҳор моҳаи хрски бозӣ ва се шерсозӣ ки пеша кӯдаконаст на шеваи сутӯдагон , дастат ба кулоҳи дузӣ ки дар сомони мо баин даст овез рӯзӣаст дуруст ошно мешуд ,у шҳрўои гавҳари ноҳнрмндт ба фароин пеша дар рстои пазиришу писанди ошноу бегонаи шарми сими сирау зари шҳрўо май гашт ,у писари саркори мирзои иброҳӣм ки ба зодагӣ аз ту бешаст ва дар шойистагӣ кам , бе чуну чндўи омӯзгорӣу панди роз ҳнрондўзӣ хонду озод аз андешаи ному нангу биғораҳи душману дӯсти рахт бар тахти кафш дузӣ кашид , инак устодӣ кордонаст ва ду соли дигар бе дастёрии бегонау поймардии хеши дорои созу худованди сомон .

Ин нигориши нозебо ки турост , агар бо гузоришии шево ҷуфт ояду калаки шабаҳи ангезат ба солҳо нигорандагии гуҳари сифт , ҳамчунон пероя хоҳад буд на сармоя , фармони осмонӣ ки оварда поки паямбару парварда бор худост дар шаҳри рай бо он нигориши хушу гузориши ҳеҷ монанди дасти фурӯашони гарони ҷонро ройгони ройгони гирди кӯчау бозор ҳаме гардонанд ва агар ҳафтау моҳии як ё ду ба роҳӣ раҳо гардад сипос ва ситоиш ронанд , дар панҷ ҳазор рӯзи бозор ва аз сад ҳазораш як харидор нест , ва пайдост ки афсонаи бандиҳои решхандии Юсуфиро , агар худ парвардаи шамси табризӣу нигоштаи Авестоад ниризӣ бошад чаҳ арзишу кадом баҳо хоҳад буд , байт :

На бар мо ки бар худ ситам кардӣ ва аз дрёӣӣ гҳрзод ҳасту бўдбонм , ганҷ монадӣу моргзидӣ , гули афкандӣу хори дурудӣ , ҳар ки гӯш аз панди хирадмандон гарон дораду ҳуш аз андарзи деринаи рӯзон дониш омӯз бар карон хоҳад , дайр ё зудаши суду сармояи сози зиёни ораду накӯҳиши вбиғораҳи давру наздик бар ӯ даст ва забон сояд , онгоҳи хоҳӣ донистан ки тавонистан наёрӣу ахтари бдФрмои рӯзӣ бедоратхоҳад сохт ки ман дар хоб бошам , ҳанузат пои пўёӣӣ бозасту дасти ҷўёӣии дароз . Хоҳи симнони хоҳи раии хоҳи Қазвӣни хоҳи ҷай , ҳар ҷои андешаи дониш андӯхтани ореу деги пешаи омухтани афрӯзии ҷомау ҷойу дрбои зиндагӣу оромиш , беш аз онкии туро бояд ва аз ман ояд оғози сол фароҳам хоҳам дошт ва ба длнгронӣу чшмдошти дили парокандау равонат дижам нахоҳам монад , агар ҳам напазирӣ ва нахоҳӣ ва ба фармони шӯрбахтӣу сахти рўӣии кавданӣу зиракиро дар нФзоӣӣ ва бар накоҳӣ , аз меҳр андоз кӣна нахоҳам кард ва аз он сифеди чашмӣ ки саранҷоми мояи ранг зардӣаст санги сиёҳ бар сина нахоҳам кӯфт , чун бор худо нахоҳад аз хости мо чаҳ кушояд , ва бар ончии бахташи хома бар костии монда аз кӯшиши мо чаҳ фазояд , байт :