Дар кӯии ёрии дидори доӣӣ даст дод ва нишастӣ дароз домон хост . Дар кори саркори мирзои абдулҳусайн достонӣ ронад агар оварда дид ва дониш ӯст андеша бисозасту пешаи неки анҷому хуши оғоз , агар аз дайгарӣ низ шунида ,у гӯянда ба афтод кори ёрон дар ин хуйу маниш ва бар ин роҳу равиши дидаи ҳам шумории некӯу доно писандасту роҳӣ беосеб ва ҳеҷ газанд . Ҷони сухани инки мирзои Абулқосиму ҳамроҳонро бо ниёзи номаи хушнигору пӯзиши андеш ба фаргоҳи Муътамидӣ боз фиристад ва худ дар кӯии баҳроми бик аз дар рости бозӣ на рӯзгорсозӣ рахти диранги бози ҳиллад . Дар роҳу рафтору андешау гуфтор ва нишаст ва хост ва фузуду кост , шуморӣ дар хуру ҳанҷорӣ аз ин хуштар фаро пеш гираду перояи рӯзгор хеш созад , онон низ дар Исфаҳони ҷуз бо бастагони саркори хон анҷуманӣ наҷӯянд ва бо ҳар ки набояд суханӣ ки бар он хӯрда ва гирифтӣ тавон нашунаванду нгўинд чун аз онҳо табоҳӣ надид ва аз ӣнҷо низ бадишон ба ростӣу дурустӣ огоҳӣ расед бо ёрони бозгашта бесухан меҳрбонӣ хоҳад кард . Якбораи дил ва дидаш аз бадгумонӣ боз хоҳад раст , забон бадандишон ошӯби пеша низ аз парешони дроӣӣ баста хоҳад монаду ниҳоди саркори хону мирзо ва мо вдигри ёрони ҳама аз сголшҳои равони пареш руста хоҳад зист .
Баҳроми бики ҳам ба дастёрии номау паёми бандагиҳои пинҳону ошкору парастандагиҳои росту устувори мирзоро чашми нигару гӯш гузорхоҳад сохт , чун меҳру пайванду паймону савгандии дерина дар миён ҳаст , ба андаки рӯзи ин гирд меҳр олой кинафзо ки ангехта бегонагон ошно рӯасту омехтаи одамии пайкарони аҳрӣмани ху , ба хости худо пардохта хоҳад шуду кори икрнгӣ ба созу сангу обу рангӣ ки дӯстон хоҳанд ва душманон коҳанд сохта хоҳад гашт . Чун рахти костӣ бар каронасту пои ростӣ дар миён бе сухани киштӣ ба канору бор ба бунгоҳ хоҳад расед . Марои андешаи доӣӣ дилпазираст ва ба гӯшу ҳуши андари ҷои гир . Надонам шумоу ҳамроҳонро ки ҳама кор огоҳанду неки хоҳ сголш чисту андешаи кадом ? чунончии ҷону хирад бар дурустӣ ин гуфту ростии ин кор гувоҳӣ диҳад ва ҳамроҳӣ кунад аз он пеш ки бидонадишони фиреби пеша аз ин рози наҳуфта ва кнгош нагуфта огоҳ карданд , ва аз дар девонагӣу дағои хорӣ ба роҳу сангӣ ба чоҳ афкананд , вирои бпўӣиму бҷўӣим ва бишинавему бгўӣим , магари ин роҳи дайри анҷоми поёни пазирад ва ин дарди тавон пардоз дармон ёбад . Беш аз ин бар хирадмандон шумурдан ба девонагии оби худ бурданаст , мисра : ончии фармон ту бошад он кунем .