Аҳмади нахустин номаҳои туро аз гузориши ману нигориши иброҳӣми дастурӣу посух инаст , бинўш ва бипазиру корфармоӣ ва суд андӯз . Алии нақӣу модараши худ аз ин доду ситади гусастан хостаанд , ҳамроҳи мирзои иброҳӣм ба шумо дастурӣ фиристодам суду беҳбуди мо дар гусехтанаст на овихтан . Агар ҷуз ин бошад пардаи мо дайр ё зуд дарида хоҳад шуд . Бовари надорӣ дар борномаҳи осмонии овез ва бо поки яздон канкош кун ӯ зиёну суди бандагонро аз ҳамаи беҳтари шиносад . Чунончии бастагиро рустагӣ раст , ӯро ба ҳошимии гавҳарии поки зоди паймони зинои шавҳарии дарбанд , хостан ва фиристодани доӣӣ бисёр баҷо ва сазост вале чунон бифирист ки аз раҳгузари бастагони осӯдаи зайд зеро ки одамии он пиндор ва андешааст ва чун ӯ Фроҷоӣ дигар бошад ин устихону решаи кӯҳи хок ва гуласту бори ҷону дил . Гузориши балӯчро тании дўоноркии забоновар ҳамаи ҷои рӯу ҳамаи чиз гӯй шуниданд , дар бадари ҳамеи пўинду сар ба сар ҳаме гӯйанд то кайфару подоши ҳусайнъалӣ ва эшону дигари неки кирдорон ва бадандишон чаҳ бошад ? сохту созиш бо писарҳои алии Акбари бики фархунда ҳумоюнаст ва ҳамвора бо эшон ва дигарон моро андешаи сохту созиш ва навохт ва навозиш бӯда , агар чаҳ донам ин мива ба ком нарасад ва ин мурғ ба дом науфтад вале шумо поси андеши паймон ва пайванд бошед шояд ин бори шикаста ва гусаста нагардад .

Достони понздаҳи тӯмони коши ҳамон чаҳордаҳи тӯмон буду пеш аз онкии кор ба гуфтугӯу ҷустуҷӯи анҷомади гузаштау сифоришҳои маро дар гузаронидан ин кор хор намегузоштӣ . Бории афсонаи чаҳор тӯмони модари Темурро надонистам аз чаҳ раҳгузараст ва ба чаҳ кор хоҳад хӯрд . Судӣ ки дар ин савдои дидае барнигор . Оқои ҳусайни як ҷуфти ҷӯробро боло кашид ва бо ду се бори дархости киришмаҳои харакии кори басту гӯш бар куркӣ зад . Мард пучӣаст дӯстиро нишоед ва ба кор дӯстон наёяд . Дарбора иброҳӣм чаҳ номеҳрбонӣ ҳо дораму кадоми саргаронӣ ? ончии ту дарбора ӯ гуфтӣ шнФтми бози ҳам афсӯс ва дареғӣ нахоҳад буд , роҳу рафтор ӯ берун аз ёсои ин рӯз ва рӯзгораст . Худ нмидонд ба чаҳ пойу пояи ҳанҷор рафтор гирад ва аз озмудагон низ наме пазирад . Борҳо роз гушӯдем ва нишнид ва роҳ намудем ва нарафт , ин рӯзҳо ҳаме гиряд , пас аз ин дастурии турои пешвоӣ худхоҳам сохт . Рост ва чап нахоҳам нагирист ва аз он ёсоқи пас ва пеш нахоҳем зист . Пас аз онкӣ рост гуяду хурсандии ман ва ба афтод хеш ҷӯяд ба ҳеҷ чиз аз ӯ боз нахоҳам истод . Сарришта нукарӣ надорад ва надонаду ончӣ сазовор аст накунаду натавонад .

Бози пелаи варӣу савдогарӣ ва андӯхтану омухтан , кош бар ин ҳанҷор мезист ки ҳам тавонгаронро перояаст ва ҳам даравишонро сармоя ва чун виро аз дар дид ва донисту перояу сармояи костии косту физоиши афзуд , ранҷиши ман низ ба куллӣ зиён хоҳад карду кори падари фарзандӣ бидонча ту пиндорӣ ва дигарон ингоранд борҳои беҳтар аз он хоҳад шуд . Доду фарёди туу ҳунар , ғариву ғавғои иброҳӣму хатар аз хешу бегонау шайдоу фарзонаи ҳама жожхоӣӣасту бодпимоӣӣ . Пас аз онкии миёни шумоҳо дўрнгӣ хост ,у қршӣ дар чашмҳо зангӣ намӯд худ кадоми об ва ранг хоҳад монаду кадоми як соз ва санг хоҳед дошт . Нохирадманди мардии ҷавони орзӯ ки худ чизе надонаду панди перони куҳани рӯзу неки хоҳони дили сӯзро низ шнФтни натавонад , ҷузи хорӣу зорӣу бадбахтии внгўнсорӣ чаҳ хоҳад дид ? то ягонаи вор бо ҳам баста будед ва аз мардуми бегонасор руста , шарми бахшои паст ва баланд будед ,у озарми афзои хору арҷманд . Чун шарми кучак ва бузургӣ бархесту кеши кеҳтарӣу меҳтарӣ бар карон зист , неруии ҳамагон лоғарӣ овараду бозуии бидонадишони фарбеҳии афзуд . Ҳамаро пои гусастаи пай дар гул монаду даст бетоб ва туаш бар дил , то ба дастури пешинаи пушт якдигар нигарадед , нарм ё дурушти мушти даҳан ҳо натавонед шуду бад-ӣни даст ки байнами якон якон чапу рости пўӣиду ҷудои ҷудо дигаргуна доду хости ҷўӣид , ангушти гзои мард ва зан хоҳед буду дасти Фрсои кӯбу кишти дӯст ва душман хоҳед шуд . Бегонагӣ гдоӣӣ зояду ягонагӣ подшоҳӣ афзоед , хуштар он байнам ки санги пархош аз доман ҳо бирезеду бародарона бо ҳам бромизид .

Асмъилро падар шиносед ва бар кӯчакӣ ва фармон бурдорӣ ваии псрўор боз истед ба канкоши якдигари пархоши пардоз душман шавед ва ба дастёрии ҳам оштии сози дӯстони оӣид . Бо марзбони кишвар ҳар ки бошаду пешкори вай ҳар чаҳ бошад ва рӯй шиносону дсторбндону худои шиносон то худ прессатон ба нармии роҳ ва рафтор оред ва ба гармӣ гуфту гузор , бори худоро дар ҳамаи кору ҳамаи ҷои пои мард ва дастёр донед ва чунон пўӣиду гўӣид ки аз миёна рӯй ва дод бар карони нпоӣид , ва бо ситамкорӣу бедод дар миёни нёӣид . Чун роҳу равиш он шуду хуйу маниши ин , бори худоӣу сояи худо ва ҳар гӯнаи мардум бо шумо ёр ва дӯст хоҳанд зист ,у ғарча чанд қршмолро ки бо ҳама бепоу сиррии буйаи тахту кулоҳ ҳаме пазанд , дайр ё зуди бозии чархи таҳта кулоҳхоҳад сохт .

Бениёзиҳои бе ҳаст ва буд асмъил ва парҳезҳои бемояу мағзи туу девонагиҳои сарду хоми иброҳӣму ковушҳои суди сӯзи зиёни хези хатар ки дар ин чанд сола ба фармон озмӯн дидед чаҳ обҳо гул кард ва чаҳ гулҳо ба бод дод то бар карон науфтад , он сохту созиши внўохту навозиш ки гуфтаму хостам дар миён нахоҳад омад . Чаҳ дар зоду буми хеш чаҳ кишвару хоки бегона аз чанги душмани роҳ рҳоӣӣ нахоҳад ҷуст , ва бо ёру дӯсти ком ошноӣӣ нахоҳед ёфт . Роҳ инаст ки намудему рози инки сурӯдам рафтӣ барадӣ хуфтӣ мардӣ . То дасти маро бозуӣ зад ва хӯрд буду пойро неруии таку пўии пеш аз онкӣ гӯйанд ва беш аз ончии ҷӯянду зеру болои давидаму хории хост аз паст ва воло кашидам , аз ин пас агар шуморо сиришт одамӣасту сарнавишти мардумӣ , дар ин оғози пастӣ ва анҷом ҳастӣ ба подош кардаҳо поси парасторӣ ва парвариш дореду марои фарохуради тоб ва тавон дар созу сомони худ ба андӯхтау дастранҷи хеши баргу сози нағзу рангини густаришу созу барги чарбу ширин хӯриш кунед , кӯшиши худу ороми ман ҷўӣид . Нокомии худу коми ман дар хоҳед , ва агар натавонед ё маро сазовор ндонед , борӣ дар хоҳу орзӯии ин дар ва он дар давидану бори хории ин гов ё он хар кашӣдан мадоред , ва ба рӯзи сиёҳу кори табоҳи худ боз гузоред зеро ки тркҷўши ҳама хом хоҳад шуду бомдоди беҳрузии ҳама дар парда шом хоҳад тохт .

Фарзанди сифоришҳоу нигоришҳои маро дар кори ду кайҳони пас гӯш манеҳу фаромӯши мсоз . Ки агар сари мўӣии кӯтоҳии оре ва бероҳӣ кунӣ , дар пешгоҳи бори худоӣу поки паямбар аз ҳар ду ёварӣ хоҳам хост ,у давр аз ҳама бо ту доварӣ хоҳам кард . Созу сомони зану фарзанди зишту зебо ҳар чаҳ дорам супурдаи тест . Зери бории гарони рафтае ва худро тавонотар аз дгарон гуфтае . Агар аз тани осоӣӣ бар карони нпоӣӣ ва ба ростӣу дурустии корбнди ёсои пешвои паямбарони нёӣӣ , судати ҳама зиён хоҳад карду баҳорати барги кому бори хуррамии норустаи кӯб хазон хоҳад хӯрд .

Достони гргобӣу хурмоу дигари чизҳоро иброҳӣми нигорандагӣу гзорндгии сохт . Агар умед гоҳе ҳоҷии Муҳамади иброҳӣми Астарободии туро паёмӣ дода ё ту вайро чизеи фиристодае огоҳӣ фирист ва дар анҷом ончӣ гуфта ва гуяд кӯтоҳӣ макун . Дар бозгашти он дар куштау созу сомони корҳо дирангу тани осоӣии берун аз ойин ва оҳанг дид ва донишаст ва агар ҷуз ин бошад баҳонаи ҷўӣӣ ё фасонаи гўӣии давр аз пеша гуфт ва шунид .