Қурбонат шавам на мураккаб дорам ва на қалам , на дили иншосозӣ на дасти имлои тарозӣ , на ҳавосии дуруст , на ҳузурии софӣ . Дар ин сӯрат чаҳ тавон нигошт , ва ба кадоми всилти сроири дил ки рӯонаши ҳамдаму забонаш муҳаррам нест дар миён гузошт ? бар фарзи маҳол ки равон дар нигориши ёрӣ ва бенон дар гузориш дастёрӣ кард , ончии таъоруфот мтрслонасту такаллуфот мутаъаллиқон гуфта хоҳад шуду чеҳраи мурод дар пардаи китмон наҳуфта хоҳад монад , байт :

Ба шавқии лоиқи омадем ва ба ҳасратӣ Фоиқ рафтем , хушо ҳоли арбоби тавҳиду асҳоби таҷред ки ба васл хаёлӣ шокиранд ва ба иртиботи арвоҳ аз ихтилоти ашбоҳи фориғ . Бечораи ман ки то дидори марғӯб дар назар набошаду матлӯб дар маҳзар , гўӣии ҳеҷ ошноӣӣ надораду хонаи мутлақи рўшноӣӣ . Балии маҷлис бешамъро чандон фурӯғӣ нахоҳад буд ва ҳар ки ҷуз ин ронад ало дурӯғӣ надонам . Нури чашмони азизами мирзои Абдуллоҳу оқои алиро арзи саломии брсроӣ , аз саодати дидори эшон ҳам маҳрӯм монадем ,у ҳазрати шайхро ҳамаи киштӣ бар хушк ронадем . Мисра : рФиқонм сафар карданд ҳар ёрӣ ба ақсоӣӣ .