Коми дилу ороми ҷонам ; ду номаи неки тарози меҳри фарози бахшоиши анҷоми осоиши оғоз ки сари риштаи хушнӯдӣу навишта хурсандӣаст , ин чанд рӯза аз фаргоҳи худовандӣ туро расед инак фиристодам бустону бргшоӣ бар хону корбнд . Бад-ӣни пояи хушнӯдии роди худованд ки мояи хурсандии пок яздонасту намӯнаи растгорӣу омрзгории ду кайҳон , арҷмандӣ кун ва бар ҳамагони сарбаландии ҷӯй . Фрклоаҳи созу чатри пирӯзӣ ба хуршеду моҳи соӣ . Ки ин бузург навохт шигарфи ситоиши сутурги бахшоиш , ва додӣ хуш аз бор худост . Баҳр чаҳ роҳат намӯдаанд дар шӯ ва бидонча пояти гушӯдаи сар на , мардона дар роҳи зиндагӣ пӯё бошу фарзона дар чораи парокандагии ҷўёзӣ .

Дар ҳар равишу роҳи хоҳи андаки хоҳ бисёр , суст то устувор ; ошкороу ниҳон ; бо фурӯғи дидау чароғи дӯдаи сФоӣии канкошу сголши пайванд , ва бедастурӣ ва донист ваии андешау пешаи ҳечгуна болашу молашу оштӣу чолиши мФрмои корӣ ки бар онат фармон анҷом бахшад , бе саводии бўку магару пӯзиш акнӯну икдми дигари ороиши поёну пероиши сомони ангез . Моҳ обонаст ва ҳар ки бинии андешаи хурмоу бору сарви кори хешро чори асба ба гармаи шитобон , пайдост ҳамроҳи саркори сФоӣии рахт бидонҷо хоҳии афканду тахт хоҳӣ заду сахти хоҳии ситод , то бори дарахтон бурӣда гардад ва ба анбор кашида ва ниҳод орамида .

Дубори хурмои навбари райу симнонро ба корасту пайвастаи саркори худовандӣ ба сифориши гузориши Фарҳоди номанигор . Борҳо нигоштаам вонҷомро бар дӯши маин бародар арҷманд гузошта пазиришро хор гирифт ва моро дарахти орзӯу умеди ҳама бар ҷои хуши чирку хдшкни хск ва хор дамид . Ростӣ агар пурвои анҷому савдоӣ фарҷомаш нест худ ҳам ба роҳнмўнӣу дастурии ваии миёни дарбанду бозу бар гушой . Ҷаъба аз аироҷи фароҳами соз ва аз боғстони гармау мҳрҷон ҳар ҷои хурмои хўро ва боиста бинӣу сазоу шоистаи шиносӣ , навбари хуби хуши чин , хуши чирку кирмонӣу дигари ҷаврҳо ки писандидаи гузидагони писандида хор уфтад , покиза ва даст гузин дар ҷаъбаҳо бронбоӣу дубори шутурӣ ки ҳаряк ба санги камтар аз панҷоҳ ман табризӣ набошад , ба зӯдии равонаи соз ки маро дар симнони дида бар роҳу саркори оқоро ба раии андари чашм бар гузаргоҳаст .

Доӣӣ наомаду ҷонам аз роҳи поӣии дмсози синаи гашт . Ду моҳаст ӯро хостаам ва ҳазор номау пайки пай дар паии ороста . Агар намеояду ранҷи дили нигаронӣ аз равонам намезадойад , борӣ огоҳам созед ки Фрсўди чшмдошти нпоим , ва дар навмидӣ осӯдагӣ ёбам .

Фурӯғи дидаи дастони имшаб ба рай пай сипораст ва дарёфт базми хуҷастаи сомони саркори худовандиро чоросбаҳи лагоми гузор , агар хурмо бирасад пеш аз онкӣ сармо бирасад , эшон аз раии басӣҷи орои бунгоҳ ва ман аз симнон низ барги андеши пўиаҳ ва роҳ хоҳам гашт . Агар дидори падар ва мо ду бародарро ҷўёӣӣ ва бар роҳи длнгронӣу ҷода чшмдошт нишастау пӯё , ба ин камина табоҳӣ нахоҳӣ кард ва кӯтоҳӣ нахоҳӣ фармуд .

Туфанги ниёзии саркори хатарро бо худ хоҳам оварад , агар акнӯн ҳам бихоҳӣ пеш аз расед хеш бо ту хоҳам фиристод . Ба хости худои бастии симин ба ҳангоми гушоиш бар он хоҳам орост ,у дастии хуштар аз ин ки ҳаст низ ба дигари пероя ва ороиш хоҳам зад ки писанди рой ва ҳушат бошаду зеби дасту дӯшат . Саркори худовандиро баҳр чаҳ дастрас уфтад аз ту дареғӣ несту маро низ агар ҳамаи ҷони гиромӣ бо чун ту дилбанди бародар ки ба ҷавонӣу кордонӣу орому озарму дили сӯзӣ ва ҷон фурӯзӣ бо ду ҷаҳон баробараст , ҳайфу фусӯс ва дар ин гуфт газофу дурӯғӣ на . Дар тимор ва навохт ояндау равандаи озоду банда , фароҳаму пароканда бидонча даст диҳад ба шукуфтаи рўӣии хўшбоши зан ва ин порчаи нони ҷӯинро ки дода бор худост баҳр ки дар ояд бо гумораши хўшхўӣии гувориши бахш , фард :

Дар корҳо ҳеҷ ниёзат ба андарз тоза нест , борҳои худовандат гузориш фармуд ва ман низ нигориш додам , ҳон эй ҷавон ки пери шӯии панд гӯш кун .