Фарзандии мирзои ҷаъфар , саркори волои ниролдўлаҳи нигоришии срсрӣ аз ту бози супурд , ҷони рафта боз омаду кор парешон бисоз . Ҳамин моя ки аз ёдати фаромӯши ним ба спосдорӣ хомӯш нахоҳам зист . Асмъили ин борномаҳ дар кору пос ва тимор дошт ту нигошта буд ки сина ба оромишу ҷон ба осӯдагӣ анбошта шуд . Худоро сипос ки аз ин андешаи ҳам озоди шудем , напиндорам пас аз ин аз ӯ ҷузи пос ва аз ту ҷузи сипоси равед . Гузориши саркори хону бандагони мирзо ҳар ду ин бор ҳар ки ояд гӯш гузор хоҳам кард . Ҳар ду дар шимурон ба давидани ҳамгоми оташ ва боданд , ва ба муждае ки ҳанузаш пояу пай пайдо нест хурраму шод . Дар кеши пери содаи дурӯғи ромиши хайр ба ҷои рост бе осеби пазирои дил ва ҷонасту ороми бахши перу ҷавон , фард :

Гӯш бар овози номаи дигару афсонаи нюаши ҳангомае аз ин хуштар бош . Асмъилро ба ҳанҷори дурусту гуфтори зебо ва нишаст хуш ва хост нек , чунон посдор ки дил аз ҳамаи бргшоид ва дар ту бандад .