Пастии хештанро дрпоӣ ҳастӣ он фаррухи ҷону фархундаи тани мояи арҷмандӣу поя сарбаландӣ ёфта ранҷи афзои анҷумани воло май гирдам , дируз ки сарои озодаи расатони шоҳзодаи ростини сайфи аддавла ба дидор гетӣ фурӯз саркории биҳиштии ҳамаи кому ромиш буду сипеҳрии ҳамаи ному оромиш , санҷида гуфтӣ ки пеш аз шинохт дар накӯҳиши гӯлони худ кому девони одамии ном аз дил бар забон ронда будам ва аз хома бар нома нишонда хостанд , чун рӯзгорӣаст аз ин роҳу равиш бар канораму берун аз он хуйу маниши рӯзгор , чндонкаҳи сголши даври пўии паҳнаи пўёӣии фарохи афканду андешаи дирпои диранги саҳлони санг гарон оварад , аз он гум гашта ному нишоне ба чанг науфтоду пои пўёӣӣу пешонии ҷўёӣӣ аз ҳар роҳ ба санг омад . Ногзри фармоиши воло анҷом наёфту каманди буйаи саркориро ин каминаи шикор ки камтарини нахҷӣр домаст ва лоғартарин мурғи бом , ороиши фитрок ком нагашт . Пас аз онкии бандагони волоро рои шитоб бар сози диранг пешӣ гирифт ва аз тахти мшкў бар Рахши бозгашт рахт кашиданд , раҳе ҳамчунон роҳи андеша май тохт ва ба пои паймоиши сомони сголш май супурд . Магараш ба неруии кӯшиши бадасти орму бадасти бастагони саркорӣ боз сипорам , ҳамаи шаби хобам аз тоби андешаи сипарӣ буд ,у ҳуши оби ҳанҷори озари лагомро чоросбаҳи ҷой бар Рахши дрбдрӣ . Бо ин ҳама аз гум гашта хеш нишоне надидаму номӣ низ нишнидам , вале бар ҳамон андом ва андозу анҷому оғози жожии тнки мояу лоғии сабки соя ки хуии ёва дароӣу хомаи сарди сарои қассоб аз дар озмӯн ва рӯй орзӯ дар ҳам сириштааст ва бар порчаи прндии навишта дар куҳнаи нигоришҳои бостонии фаро чанг афтод .

Инак нигорандагӣу базми биҳишти ойини саркориро ба умеди пазириш бандагӣ шуд , боз бар ҳар дар шитофтаи он якро ва низ аз ин гӯнаи колои паст ё воло ҳар чаҳ ҳаст бози ҷуста , ба хости худо дар ҷанги саркорӣ нигориш хоҳад рафт . То танро бозуӣ рафтанасту забонро неруии гуфтан , ҷузи роҳи бандагии нпўиму ҷузи роз парастандагӣ нагӯям , мисра : бандагонро то чаҳ андешаи хдоӣиҳои ту .