ё мурӣди ман ломридлаҳ , шарҳи дарди огӣни сўзнок ки машъар бар қиссаи беморӣу ғусса бе касе ва бепарасторӣ буд расед . Ба худои қисми дилам бар аҳволати сӯхту танам аз малолати кост , серум ба гардиш афтод ,у олам дар назарам сиёҳ шуд , фард :

Он тани фарсӯдаи дарди дареғ , он рухи олӯдаи гирди афсӯс , мисра : танат ба нози табибон ниёзманд мабод . Он ҷисми заъифро тоб беморӣ нест ва он ҷони наҳифро тавон беғмгсорӣ на . Агар ман худ ҳозир будам беғмхўор ва парастор намемонадӣ ва ба тӯли марази гирифтор наме гаштӣ . Балии мурӣдро муршид бояду беморро ба саъии тимори андеш сиҳҳат афзоед . Мроҳми ранҷи рӯҳонии бавоситаи ҳурмони ҳузури наввоби ашрафи воло бисёраст . Малолату ранҷи саркори сарбори ғамҳоу мазиди ?илам ҳо шуд . Аншоءи аллоҳ токунӯн аз хастагии рустагии хостаҳу равонро бо саломати пайвастагии афтода . Бақияи дардҳо ба фари қурбат дармон хоҳад ёфт . Ва хотир бар мадориҷ армон фирӯзманд хоҳад шуд . Хушо ҳоли шумо ки наввоби ашрафро мултазам ҳузуреду мктсби сарвар . Маро аз шумо дар ҳеҷ ҳол фаромӯшӣ нест шуморо ҳам аз моу тазаккури шавқу ҳурмони мо хомӯшӣ мабод .