Қурбони дидаи поку домани покиза ?ут шавам , хитоби раҳмати нассоби ҳумоюн зиёрат шуд , шохи умедами гули комкории шкФту боғи муродами сабза умедворӣ дамид . Ончӣ фармӯдаанд баҷо ва сазосту шоистаи раво . Аз ҷиҳати мо нуқсон ва аз тарафи дӯсти ҳама камоласт , аз он ҷониби ҳамаи ҳидоят ва аз ин сӯи ҳамаи завол . Зиҳӣ бедавлатӣ ки дӯсти наздик ва мо даврем ,у ёр дар хона ва мо маҳҷӯр , ёқӯб аз чиҳил манзили роҳи буи пероҳан шунид агар ин хоксори табаи рӯзгор аз даҳ қадами фосила аз накҳати ҷонпарвару мубораки ҳузурат огоҳ нашавам ҳар ойинаи ҷамодӣ зуком зада хоҳам буд .

Мисли : Сайиди ҳусайни номи зокир , духтарии зайнаби номро дӯст медошт , зайнаби ҳам ба иқтизои кашишҳои муҳаббат ба Сайид илтифотӣ доштанд . Маҷлиси равза ки барпо мешуд , зайнаби рӯбарӯӣ минбар менишаст ки муқобил Сайид бошад . Зайнаби бародарӣ хеле ноқилоу гардан қавӣ дошт , дар паҳлавии минбар манзил мекарду чашм аз ин ду модари мурда бар намедошт . Сайиди бечора равза мехонд , ишорат ба зайнаб мекард ва мегуфт : зайнаб ҷон медонам май хоҳии даст ба гардани ҳусайнат дароварӣ , аммо аз ин шимури ҳароми луқма май тарсӣ .

Бъинаҳи ҳикояти ман ҳикоят Сайидаст . ӯ агар як шимур дошт ман панҷоҳ шимур дорам , ба ҷалоли қадари худо ва ба вуҷӯди мубораки қисм осӯдааму хотири ҷамъ , медонам маро ба ҷо овардаасту бад хаёлӣ нахоҳад кард . Наввоб ашрафаст , худои ҷони ин бандаро тсдқи эшон ва шумо ҳар ду кунад . Ва васила бисозад ки аз дасти ин тайифаи ҷинси ду пои зӯдтар халос шавем . Қурбонат бигардам аз ин мардуми бдхёли ҳарзаи бӯҳтон тарош битарс , ба маҳзи инки як бечора фақир бихоҳад ду калима ба оқои худ сухан кунаду арзи ниёзи намояди сад ҳазор тӯҳмат мебанданд , бе обрўӣии мо қобил он нест ки аътноӣӣ ба ӯ бошад , аз саркори шумо андешаи мандам , фард :

Дар ҳасрати инки якбор ба хизмати саркори муршиди худ арз саломӣ кунаму хоки роҳаши бӯсам , ҷонами муҷовир лабасту рӯзами намӯнаи шаб . Ман аз ризои худ май гузарам ки худоӣ накарда ғубори малолӣ бар доман пакет нанишинад , фард :

Фикрии пухтатар аз инҳо бояд кард , дунболаи дунё дарозасту забони бадхоҳ ба ҳарзагии боз , дилам мехоҳад то зиндаам хоки роҳ ту бошам ва бо мижгони ғубори қидмати брўбм ,у забони аҳадӣ бар ту боз набошад . Дар симнони ду калима ҳарф задӣ ва дидӣ падари сӯхтаҳо чаҳ фасод карданд . Ту бимирии икмоаҳи чиҳил рӯз дар даст ва по будам то нафасҳо бурӣда шуд . Ту хабари надории ман туро мехоҳам на худамро , агар андак диққат кунӣ май ёбӣ ки туро дӯст дорам на худро . Аз муҳаррамҳо бештар битарс то номаҳрамҳо , фасоди ҳама аз муҳаррамаст . Қурбони вуҷӯдат ба арз ман барис вбдон ки бандаи воқеии ту манам , саги туам , нгўӣии мардакаи тарсу чаҳ ҷФнг ҳо мегуяд . Ошиқро ба насиҳат чикор ? кор бояд муҳкам бошад . ё ба дастури алъамали мурӣд рафтор кун ё дастӯруламал бифармо ки мурӣди мутӣъи рой ту бошад . Хеле беадабӣ кардам , ёрб аз ҳар чаҳ хато рафт ҳазор истиғфор .