Дили фидои ту чун тўӣии дилбар
Ҷони нисори ту чун тўӣии ҷонон
Номаи шириннигор рангини ашъор ки ҳалқаи наҷот буду чашмаи ҳаёти рӯҳ оламасту ҷони одам , ҷамоли сабоҳат буду камоли фасоҳат , китоб манзиласту хитоби мурсал , танро тавон , ҷонро равон , дидаро биноӣӣ , синаро рўшноӣӣ , забонро сипоси дорӣ , баёнро тёқ гузорӣ дод , дар муқобили он хати хушу рабти дилкашу насри зебоу назми шево ҳар чаҳнигорам ҳадару ҳбост , ва ҳар чаҳ шуморами хоки замину боди ҳаво , фард :
Мӯъҷизаст ин нома ё саҳари ҳалол
Ҳотиф оварад ин сухан ё Ҷабраил
Қурбони хома ва бенону фидои нома ва баёнат шавам , марои қудрати нашри китобу дасти таҳрир ҷавоб нест , фард :
Саъдёи гуфтори ширини пеши он кому даҳон
Дар ба дарё мефиристӣ зар ба маъдан май барӣ
Фард : тӯтӣон дидам ва хуштар з ҳадисат нишнидам
Шукраст он на даҳону лабу дандон ки ту дорӣ
Савдои висолат на чунонам ошуфтаи сохта ки пой аз сар донаму тӯмор аз дафтар , забонам баста монаду даст аз нигориши шикаста , фард :
Моӣим ва таҳия хамӯшӣ
Ва офоқи ҳама ба гуфтугӯят
Фард :
Ба сони сӯсан агар даҳ забон шавад ҳофиз
Чу ғунчаи пеши тўоши меҳр бар даҳан бошад
Борӣ бо ҳазор шармсории хами андари пушту хома дар ангушт оварда бо нотавонӣ ва ҳеҷ ндонӣ аз боби арзи иродату фарзи ибодати бад-ӣни зриъти соз зроът кардам , истиғнои ман зиёдасту ҳавсилаи ишқи андак , ҳаваси ошиқ афзӯнасту кибриёии маъшӯқ аз ҳади берун , надонам кори дил бо дӯст ба куҷо хоҳад анҷомӣд , фард :
Боғро бисёр раҳ даврасту гулчини сусти пой
Себро бисёр рӯ сурхасту кӯдаки булҳавас
Мариммати ҳол харобам куну чораи дили кабобами фармой . Тоқати даврии втоб сабурӣ надорам , фард :
ё ман носабурро пеши худ аз вафои талаб
ё ту ки поки домании сабри ман аз худои талаб