Ҷаноби мавлои алмўолиро муштоқи фаррухи дидораму буйаи андеш хуҷаста гуфту гузор . Агар чаҳ то ин муддати боби мухотабат баста монаду мифтоҳи макотибати шикаста , вале чаҳ боки иртиботи арвоҳро бар ихтилоти ашбоҳи бешӣ ва пешӣаст . Дар сӯратекии ағлаби абнои замони хусумати пеш аз душманиро фарз донанд агар пеш аз ошноӣии рози ихтисоси сроӣим , шояд аз бобати фотиҳаи улфати ӣнқадари заҳмат май даҳум , ки дар маҳзари маймуни воло ки биҳишташ лолост ва сад қомат аз тӯбои боло , ҳар ҳангом мақом уфтад шарҳи иродати мо тарҳи афкан ва бар анФози дастхату руҷӯъи хизматаши мстдъӣу муҳаррами зӣ , зриъти номаи маро ки рисолаи шавқ ва шукраст , млҳўзи анзори шарифаши соз , муроқиби вмҳёии ахзи ҷавобу нашр хитоб бош .

Оқои Муҳамадро ки гумошта ман ва дар нафаси аламри мамлуки саркор ашрафаст поси андеши зӣ , ва ба инсофи ҳимояти фарзи дон ,у риояти фарзи шинос . Дӯстонро ки бо матоъят хеле кам ва бисёр осонаст , осӯдау хўшдл тавон дошт , мисра : чизе нахостам ки дар обу гул ту нест . Рсоилро ки хуштар васоил инсаст мутарассидам .