Гиромии бародари ман , дерӣаст паймони номаи нигорӣ фаромӯшаст ,у хомаи шевои сухан аз пурсиши рӯзгори даври афтодагони хомӯш . Бо онҳо ки аз роҳи хеш бар мо пешӣ ва бешӣ надоранд ҳар рӯзати пайк ва паёмаст ,у шморхизу роҳи анҷом , баҳри гомии андари нома дар роҳасту номаи расон бар гузаргоҳ . Магари мо ки якбора аз ёди шудему хоки осо дар тохтгоҳи номеҳрбонӣ бар бод . Саргаронӣ то чанд , дили нигаронӣ то кӣ ? бо ин ҳамаи сардӣ ки бо ман кардӣ ,у гармӣ ки бодгарон оварадӣ , ҳамчунонат бадали дӯстдорам ва аз ҷони харидор . Бе умеди як посухи харворҳо нигориш кунам ва агар ҳуши диҳӣ ё пунба дар гӯш наҳй , хирманҳо гузориш .

Бори худоро ситоиш , оғози моҳ сифраст , дар марзи райу тахтгоҳ кӣ ба кунҷӣ аз ошӯби мардуми осӯда рӯзгорӣ дорам ва бо нигориши чоппии шуморӣ . Кори зиндагонӣ бар ҳанҷор ҳаст ва буд ба комаст ,у равон аз андеша беш ҷўӣӣу пешаи шиками анбории диранги андешу ором . Агар гоҳ гоҳе аз саркори он меҳрбони бародар ки пеши ман бо ду ҷаҳон баробараст , номау паёмии ромиши афзои ҷони дӯстӣ фарҷом ояд , кӯҳи андӯҳами ду ҷаҳон баробараст , номау паёмии ромиши афзои ҷони дӯстӣ фарҷом ояд , кӯҳи андӯҳами коҳу гавҳари шаби чароғам моҳ гардад , кӣ бошад навозиши ёронро хами андари пушту хома дар ангушт оварда чун дигари дӯстон ба нигоришу гузориши ёд ва шодам фармойанд .