Бандау худованду пжмон то хурсанд ҳама донанд , ба дидори орзӯмандам ва якон яконро ба занҷири бандагии дарбанд , чаканам аз ношинохту озор бе навохт сар то пои ҳаросам ва ин обрӯии пиндориро фарохуради тавон пой то сари пос . Ҳар рӯзи нигаҳбон тоза гардаду пошнаи пӯлоди гавҳари он рўӣин дар ки таҳтау мехаши найза ва ханҷараст ,у калиду бандаши ғаддорау шшпр , бар дигари андоза , ман рўстоӣӣ ва кам дилу коҳидаҳи тан ва беҷон . Чун дасти ситез баста монад пои гурези кушодаи хуштар . Агар бо ҳамаи меҳру пайванду паймону савганд бар он дар дайртар роҳ уфтаду камтар аз хости хешу хоҳиш ёрон нишаст фаргоҳи хезад , андешаи сусти Меҳрии нсголнд ва ба чашми сахти рўӣӣу бегона хўӣӣ нанигаранд , бегуноҳам бегуноҳ ва бо ҳама бе гуноҳии пӯзиши андешу рӯсиёҳ . Ҳар ҳангоми раҳеро огаҳӣ хост ки ошноӣӣ посдорасту рўшносии тёқи гузор , агар дар чеҳри соӣӣ ба кӯтоҳӣ гароем бо сад табоҳӣ ба хоки даройам ва бо як ҷаҳони рӯсиёҳӣ аз хоки броим , мисра : ёди зиндон ки дар онҷои чаман ороӣӣ ҳаст .

Ҳамаро бархе тану ҷонаму ситоиши андеши гавҳару равон , ҳар якро дар он дили шабҳо бо поки яздони сози ниёзии раведу забон дар хоҳи гушоишу бахшоишу коҳиши тимор ва фузуд осоишро розии шуморад , маро низ дар миён оред ва ба хост ӯ аз парокандагӣ бар карон хоҳед , аз ҳамаи роҳии хор ва сарафкандаам , ва бар ҳамаи дастии зору фурӯмонда , фард :

Бо ин тарси фарохи остину бими Фрохтаҳи остон ба хости бори худои имрӯз ё фардои дӯстонро сар бар дару рух дар пой хоҳам суд , мурғ даст омӯз ба сангӣ аз гӯша бом нахезад , хуи бастаи меҳр ба тпончаҳу дашном аз дӯсти бози ноистд , фард :

Гирифторони озодау истодагони афтодаро аз болои фаргоҳ то поёни даргоҳ бандаам ва ба кеши иктоӣии парастанда , фард :