Оқоҷон аз дасти ҷафояти дилам тангасту хотирам аз сабаби қонӯни сафоят бо замину осмони дрҷнг , ҷаҳонӣ ба шимаҳ вафоят меситоянд . Зиҳии хилоф ки мо ҳаргиз аз соғари висолати ҷузи бода ҷафо накашидаему дӯстонати ҳама ба меҳрбонии боз май намоянд . Хҳии газоф ки ҳаргиз аз шохсори нахли саркаши ниҳолат , алои мива ноМуродӣ начида , агар рӯзӣ бо ман нишастӣ аз тазалзул . . . Шабат ором надоштам ва агар шабӣ ба мо пайвастӣ аз китоби вақойиъи Кошони хоссаи зикри дарвозаи Исфаҳони хонданати ним чашм задани сайр бар болин роҳат нагузоштам . Ҳамвора чашмат бар дар буд ки аз дайр кардан ва наёмадани яғмои ҳайронаму пайвастаи гӯшти брхбр ки худоёи фалони фалони ҳалқа бар дар зананд , ҳакими фармӯдатар аз ҳамаи кадоми сафар пеш омад ки то мо хабари шудеми чиҳил манзили сохта будӣу маро ба варта ҳурмон нияндохта .

Алҳақ аз ҷониби саркори нисбат ба ман камол меҳрбонӣасту маро аз ин меҳрбониҳои тозаи ихтироъи ниҳояти шодмонӣ , мисра : гӯ бисозанд ниқобӣ ва бисӯзанд сапандӣ . Аз ин таврҳо он қадр музоиқа надорам ки тарзҳои парчаму хами навиштанат ва аз меҳри гусалиҳои дили бегонаи пайвандати чандон дмқ нестам ки он пайвастагиҳои дурӯғи дурӯғ дар нома сириштааст , хилкии зарангӣу пари дастону найранг , аммо саҳваст ӣнҷо онҷо нест , маро ба ин ҳарфҳо фиреб натавон доду дӯстӣ дӯстӣам сазои хусумат дар остин натавон ниҳод . Агар ту дар фунуни сари ҳам бандии сомрии сад банӣ Исроилӣ , бандаи ҳам гӯсола нест , ҳўи бобои даҳ бори марои бештар ба ин рангҳо решханд кардаеу рӯзгорӣ бо ман ба ин гӯли кориҳо ба сроўрдаҳи дигар ба чочўли бозӣ фиреб нахӯраму рӯзи тнҳоӣии ҷуз ба музокираи ин фард ба сар набарам , фард :

Умед ки снмори мусоидати тарҳӣ аз нави бунёду кохи ҷалоли давлату крёси иззату истиқлоли он султони малики гризпоӣиро аз ободии неъмат бе заволи намӯнаи сабъ шаддод кунод , брби алъбод .