Қаламӣ бардошта ва азмӣ гумоштаам ки бар он ҳазрати мухтасари аризаенигорам ва ба дасти овези мақолии шарҳи ҳоле дар миёни орм вале ба муқтазоӣ . . . Нишот аз тмодии айёми муҳоҷиратами маҷол ҳикоят нест ва аз тзкори шукри тасоуди ахтари масъӯди мулозимону пастии толеъи ғайри Маҳмӯди муонидони фурсати шикоят на , ҳамон аввалӣ ки ба мисдоқ , мисра : чу қурби каъба ҳосил шуд манол аз даврии манзил .

Дар нигориши ҳолоти замони мозии хешро ба сукут розӣ карда ба сипоси ҳусӯли ин мавҳибати азмии иқдоми намоям . Миннати худоиро ки агар чанд сабоҳии обои сабъаи номеҳрбону ИМАоти арбаъаи саргарон шуда дар дайри шаш дар гетии тарки ватани молўФро маслиҳати вақти диданд , оқибати лутфи комилаи ҳазрати борӣ мададкорӣ намӯда вуҷӯдиро ки шикаст ба ҳазор таблу нафир мақдӯр набӯд , аз Ямани каллаи гӯшаи тоҷи мулозимони мўдӣ ба шикастӣ ки то нафхи сувар дурустӣ напазирад шуд ореи оре , фард :

Ганҷи қорун ки фурӯ меравад аз хашм ҳануз

Хонда бошӣ ки ҳам аз ғайрат даравишон аст

Зиҳии саботи қадаму мардонагӣ ки сад ҳазор нафасро аз эҳтимоли раҳмат чанд рӯзаи умрӣ аз қайди заҳмати халосу шаҳри шаҳри парешонро бе ғоилаҳи ҷамъияту сипоҳ ба шарафи ҷамъият ихтисос додӣ , фард :

Нпрўрди ин дояи меҳрбон

Халаф чун ту дар маҳд на осмон

Маротиби иродату ихлоси ҳақир чун аз шарҳу баён истиғно дошт дараки онро ба мроти замири мулозимон ки ойинаи сувар ҳақоиқаст маҳфил дошта , зиёда густохӣ накард , мисра : сӯрати нек дар ойинаи софии хуштар . Умед ки пайваста ба судӯри рқимаҳи ҷоту ирҷоъи хадамоти байни аломсолми раҳин мсрот доранд .