Қурбони муборак ҳузурат шавам , ду тғрои дастхати ҳумоюн ки сонии борномаҳи осмонӣ буд зиёрат шуд , нашраи бозуии мафохирату кулоҳи гӯшаи мубоҳоти сохтам . Сипоси саломату саодати зоти волоро чеҳри ниёзами замин суд афтод , дуоӣ давлат гуфтаму физоиши ҷоҳу маконату фирӯзӣу нусрати ашрафро аз худои тлбидм . Дар кори махдумии мирзои Абулқосими фармоишии рафта буд . Ҳикояти холӣ аз тарҳи газофу шарҳи хилоф инаст , рӯзии ду пас аз тавваҷуҳ воло бидон соҳат ӯро ҳам басӣҷи андеши ақтФоу илтизом рикоб дидам ва ҳам аз тоби табу оташи дили кӯби озмои печу тоб , андаки андаки анбози бистар ва болаш афтод ,у дмсози фарёду нолш .

Маълум шуд ба ранҷи шиканҷи овези он дарди машҳур ки аз ҷони наздикони даври бод гирифтораст . Бо фарти канораи ҷўӣӣу гурез ва аз ҳамаи каси парвоу парҳез , рахт аз коху кӯии шаҳр бо шоху ҷӯии шимурони барад . Камобеш моҳии ду ба дастурии дрдшносон ба чинӣ ва монанди он дармони сохт , дардро анҷом костан шуду мардро оғози хостн , дрбои ҷунбишу сози сафар бар кард ,у омодаи хокбўси фаргоҳи фалак даргоҳ гардид , ҳамоно дар муъолиҷати нақсонеи рафта буд , осори захми сахттар аз бори нахустин падед афтод , дар кому даҳон низ сироят намӯд . Расми мудовои тозаи сохт ва аз нави ду моҳ ё биштрк бистарӣ зист , бо фиқдон макунату носури тоби аўбори савдои истифои ҳузури ҳамеи пухт . Ман бандаро борҳо низ ки аз куҳани чокарони он саркору пайвастаи всилти созу ҳиялати бози саҷдаи остонаму бовай низ деринаи ёр , ба парастории хеши всилти созу ҳиялати бози саҷдаи остонаму бовай низ деринаи ёр , ба парастории хешу анбозии роҳ аз дигар ёрон ихтиёр оварад чун тадбироти мо бар тақдироти бори худои собиқ буд , ғлботи ранҷ ва наҳй атиббоу шӯрбахтии ман ҳамчунон ҳоили гашт ,у чеҳраҳои ибодат аз замини бӯси остони иродат маҳрӯм омад . Бории ранҷи дуюм низ рахти бардошт ва ба ҷаддии шойиъи корондиш тақарруб шуд , мазоёии олӯдагии мқосоти талабкори махориҷи муқарари фиқдони тнхўоаҳи дафъи алўқти ъолиҷоаҳи мирзои гургин хон ва ҳар рӯзаи навиди асбу астрдодну муждаи симу зар фиристодану дигари рӯзи ҳамаро дар пои бурдан ва якеро вафо накардан , пухтаҳои ҳавасро хомӣ расту кӯшишҳои талабро нотамомӣ ва бе саранҷомии зод .

То акнӯн ки нимаи ҷамодӣ алсоноӣаст азин тохироти изтирорӣу тақсирот беихтиёрӣ ба ҷони расида бе аъонти хони мазбӯру нусрати дигари ёрону фарти олӯдагӣу нуқсони дрбои сафару шарт бепӯлӣу мркўби кирояу аёл бесозу сомони вдрди бақиятаи ранҷурӣу зҳўли ҷону тан ба шумӯли анояту астиъоби ъўорФи худоами аҷали асъади Ардашерии рўҳноФдоаҳ ки пуштӣ ҳаётасту киштии наҷоти тавассули ҷуста , чоросбаҳ ва даҳ мурдаи қурби сози фаргоҳи ҳумоюну бораҷавии даргоҳи вологшт , ба сафои тасаввуфи авлиёу саломати исломи анбиёи савганд , ки нуктау ҳарфии амлоқи забони бозӣу иғроқи замонасозиро дар ин нигоришу гузориши бори мъомлту роҳ мадохилат нест .

Ҳар ки донистаи пушт бар он ҳазрат ки рӯй давлат борӣаст роҳ пуеду ҷуз бар он остон ки қибла ростинасту каъбаи расатон бор ҷӯяд , алии алъмўми хоссаи мирзои Абулқосиму раҳеи олӯдаи сад ҳазор иллати хоҳем буд , ва ба истеҳқоқи риши сифеди ҳафтод ва ду миллат , равшани равони ашрафи волои сидқи ин маъниро гувоҳаст , ва агар худоӣ нахоста зиллатӣ аз мо дар вуҷӯд ояд ҳамон сФҳи хатои пӯшу афви гунаҳи бахши ҳазрати узрхоҳ , фард :

Судӯри дастхати мубораку эҳзори фаргоҳи волои фарқу шахси раҳеро тоҷ давлатасту миъроҷи саодат . Камтарини бандаи хоксори яғмо .