Фидоят шавам ; маро бар устоди қодири қоҳири шайхи тоҳир дар овомир ва навоҳӣ дастӣ нест , ва гуфт раҳеро дар замири меҳри назираш агар ҳамаи лобау ниёз , нишастӣ на , арқоми паии русуми арӯс кобӣнӣаст ,у шоҳиди паии озини ҷуз ба тазкирау таъкиди ашрафи волохтоби маъҳуд ба хати эшону хотами худоами анӯша ки ҷаҳонаши зери нигини боду осмонаши ҷузу замини мршҳ ва мўшҳ нахоҳад шуд . Аз дорулхилофа то ҷндқи сад ва бист фарсангаст ва ман бандаро аз ковушу чолиши бади писандони майдони таҳаммул ва тавон танг .

Акнӯн ки маҳзи раҳмату карами рои анояти пирои худоами аҷали Амҷади волобри манъи ситами борагону астхлосу оромиши мо бечорагон таъаллуқ гирифт , ҳар чанд зӯдтари ин хитоби Карим ки тарҷумони китоб осмонӣаст , аз садри ҷалолати содиру бҳобхши дидаи саркор мухотаб гардад , ба карами наздик тар хоҳад буд .

Аҷзои порсиро ҳасби аламри ҳазрат воло гирифтам . Агар як дастаи коғази хуши қалам ки раҳе бо ин дасти бастау хомаи шикаста бар он хаттӣ тавонад кашид илтифот уфтад , корӣ ба ҷой худ хоҳад буд . Зиёдаи заҳмат наме даҳуму истидъоӣ заҳмат намекунам . Ҳамон ъўорФ беминнату Аёдӣ бе знти саркор ки гуёӣ ҳол бандагонасту дахили омоли парастандагони муҳаррики бас . Ҳрраҳи алъбдобўолҳсни яғмо .