Аз ъҳдикаҳи фароашони қазоу қадар , ба офтобаи заррини меҳр ,у лоҷувардии ташти сипеҳр , даст парвардагон хон мўонстро аз нъмои ҷонпарвар мўослт шастаанд ,у мушоҳиданигор дафтархонаи азалии аҷзои яавмияи мутинаъимони смоти суҳбатро маслиҳат дар хӯни ҷигару пораи дил ки қӯти ғолиби миҳмонони суфра ҳурмонаст ҷуста , рашаҳоти сиришки ҳайратами офтобаи мисол аз лӯлаи мижгон резонаст , ва аз ташт кӯбиданҳои синаи тангами ошноу бегонаи гурезон .

Чун накӯ менагарм қиссаи мӯр ва лаганаст .

Болҷмлаҳ чун бунёни иртиботи арвоҳ муҳкамаст , аз халали арқони адами ихтилоти ашбоҳам клолӣ нест . Аз онҷо ки қурбати рӯҳонии узрхоҳи фурқат ҷисмонӣаст . Аз ҳурмон сӯрӣ зарурем малолӣ на ; ончунон дар дили ман рафта ки ҷон дар баданӣ . Кош ҳар чаҳ зӯдтари сари панҷаи тақдири ниқоби гушои ҷамоли ҷамилу ҳис бе бадӣли шоҳиди васли омада то арӯси мулоқотро аътноқи муяссару маҳбӯбаи суҳбати холӣ аз ағёр дар маҳфили хосу ҷумлаи ихтисоси зеби дӯш ва бар ояд . Холӣ набӯдани аризаро ба тадоруки як дасти офтобаи лаган ки тозаи тасарруф ва ба заъми аҳолии ин сомон аз синф такаллуфаст , заҳмати афзои хотири масъӯди омадаи аншоءи аллоҳ ба забти он ишора ва ҳамвора ба судӯри таълиқаи ҷоту руҷӯъи хадамоти захми дили ҷароҳати расидагон , захмаи ҳиҷронро чора хоҳед фармуд .