То қолаби афсурдау вуҷӯди ним мурдаам аз соҳати шуҳуди саркории давр , пешгоҳи маҳфили худовандӣ маҳҷӯр афтод , муъоинаи моҳии маҳрӯм аз Фуротаму мурда бенасиб аз давлати ҳаёт . Ин ҳикоят дар силсилаи тариқати орифон маърӯфаст ки чун ҳодии сбл , ҷаноби хатми русул , нури ҳдиқаҳи бениш ,у иллати ғоӣии офариниш , шафиъи сифеду сиёҳ , ҳабиби ҳазрати аллоҳ , Сайиди Аброр , Аҳмади мухтор , ҷаноби ақдаси бории ъзўҷлро ҳабибу Увайси қарниро низ ба муқтазои саодати фитрат аз меҳри он ҳазрати насиб буд . Ғайрати ишқи азалии асоси афканд ки модари Увайсро фарти Меҳрӣ ки бо фарзанди падеди омада буд , чандон рухсат намедод ки он ҷуръаи гумори хмхонаҳи сафо ,у шери масти паймонаи воло дар маҳфили мунири мшокли ҳазрати ҷомӣ ва аз давлати тқбили базми шуҳуди базми орои бисоти қоби қавсин аўоднӣ комӣ гирад .

Баъд аз замонии дербоз ки ба рухсати модар , анҷумани висолро ҳалқа бар дар зад , ба иллати адами ҳузури он ҷаноб аз файзи висоли комёби намояд . Бинобари поси мисоқи марҳалаи шумори савт оёт гардӣда то қиёмати ҳасрати дидораш дар дилу хори хорсўқш дар хотири меҳр моил монад :

Агар чаҳ ман бандаро саодати зот Увайс нест , вале чун дар мақоми иродати саркори нисбат ба ҳамгинони Увайси сонӣам ,у саркор низ дар ҷусти чунон дӯсти Аҳмади сонӣ , ғайрати малзумоти нафрин аз сар гирифт ки ба мурӯр аз шоху солми гули нокомӣ дамӣдан гирифту рабиъи нишотро навбати хазон расӣдан намедонам ба хотир шариф ҳаст ки чанде пеши шикоят аз гирифторӣ кардам ва аз нафаси нафису анфоси файзи асоси истеъдоди растгорӣ ҷавоб омад ки соликонро Хизри роҳӣ бояду рўндгони тариқи мӯҳтасибро қоидии огоҳ . Балӣ аз эҳроми каъбау ботини файзи бўотни он қофилаи солори каъбаи муроди хормғилони таълиқотро дар пои шастаи эҳроми каъбаи таҷреди бастам , дринҷо ки адами ҳамроҳии рафиқони сафари дидаи умеди боз аз қафо монаду нўсФри шаҳри банди якка ва танҳо . Борӣ кунун ки мухлисро қобилият ҳамроҳӣ набӯд , аз дуо фаромӯш накунед .