Тиҳӣ аз хуши сроӣии дили ҷӯён ,у дили рибои хуши гӯйон , ин номаро ки тиморҳо шасту равонҳо ҷуст , азҳмаҳи нигоришҳои нахусти дурусттар нигоштае , ва дар пораи прндии тнки мояи тоторҳо ба хирманҳо ва харворҳо нофаи чинӣу машки чўчўи анбоштае . Баронам ки агар солӣ ҳар шбонрўзи яке номаи бунёди афканӣ ,у равон аз ҳар андешаи ҷузи пиндори дурусти нигорӣ озод фармое . Нигоришгарии ростин хоҳӣ шуду калаки шевои сурӯдат бар домонаи номау гиребони мардумаки гавҳарҳои хусравоне остин хоҳад ифшоанд .

Нафрин бар ин хок ки чаҳ шойистагиҳои бузурги моя ,у боистагиҳои хуршеди соя ,ро хоки осои паии санг ва об андозад , ва чун кирмаки шаби афрӯзи бараҳна аз перояи фурӯғ ва тоб гузорад , агар чаҳ ҳунари ҳнрмндкшу дарвешӣ тарошасту хурӯши ангезу равони харош , вале дар ёсоу ойини хоксор бо гавҳари дониш ва дид остонаи нишинӣу ҷигар хӯрдан ҳазор бори беҳтар аз дстўонаҳ гузинӣу шукри мзидн , ёрӣ рӯзгор андӯхту омухт , ба асирӣ шуду гирифториҳои зану фарзанду хешу пайванди вдигри дардҳо ва кардаҳо бндноӣу каманди пои донишварии гашт . Порае писарҳоро агар парастории намоянду роз омӯзгорӣ саройанд даст дар пойгоҳӣ ёранд андохту рахт бар дастгоҳӣ тавонанд густард , ки дар анҷуманҳо забони суди даҳан ҳо набошанд ва аз пӯзханди ёрон . . . Бозичаи занах заданҳо нёинд .

Зинҳори зодагонро ба худ бозммон ва ҳеҷ якро дар хӯрд пояу моя аз фурӯи физоиши доноӣу бенаӣ бесомон ва соз махоҳ . Розӣ аз боғу дашту роғу кишти ҷндқ рондаанд ва ин хазон зада шох бебаргу борро аз шабистони торикӣу танҳоӣ ба гули гашти он хуррами гулистони хонда . Аз симнони бад-ӣни кому ҳаваси бора дар зин ва стом кашидам ва аз он фархундаи бом бар ёди ин фаррухи тамошо дар чанбари ин дили шикани доми хазидами магари ковуш . . .