Мирзои ҷаъфари шаби чоршанбеи бистуми моҳи оғози шом . . . Гашт .

Бомдодони гуми номи ршиноси деҳқони сипоҳии ончӣ аз он сомони рабӯд , бо бастагон раҳе биравӣ гирди омадаи гиромӣ ба фарҷомгоҳ кашиданд паҳлавии падари рой осоиш гузиду дида бар роҳ бахшоиш хуфт . Созу баргаш ба хомаи Аҳмаду нигини ҳамагони нигориш ва озин ёфт бодомаи вай бо буму нигини ҳоҷии асади бик ба Аҳмад супурда шуд . Бархе пас афканд ки бор диласт , ин ду рӯза фурӯхта , вомҳои пароканда ӯ пардохта хоҳад шуду рҳмн бо дигар чизҳо ки чизе нест роҳи андеш зодўбўм хоҳад гашт . Ончӣ пайдост ҷузи ин ду се порчаи обу хок аз ҳамаи рангу буии ҷаҳонаши бод дар чангаст , ва ҳанузаш аз бахту кому пирӯзӣ ва ба афтод гуҳар дар дарёу сим дар санг . Панҷ духтар дорад , ду зан , машҳадӣу рҳмн аз тимори бахти бемори хеш ба корўбор эшон наёранд пардохт . Ҳамон моя ки зиёни нрсоннд судаст , то дайгарии шухм ва шёр кунаду кор аз хирман ба анбор расад .

Пайдост бидон муштии пои шикаста чаҳ хоҳад гузашт . Шаст тӯмон низ вом судӣ дорад ,у аи зчпу чорсўи ҳамаи дандон бар ин колоу рахти тези гардондау ҳарами перомуни ин ду се бемоя ва кам сояи боғ ва дарахт кашида , бе дастёрии некону поймардии наздикон , занҳои беколоу кӯй , ва духтарҳои бесомону шӯйро , ду се бомдоди дигар аз трктози хоҳандагони навкисау коҳиндагони косаи лӣс ба ҷои сӯхт , дӯди дил аз равзанхоҳад сохт , ва ба ранҷи дарюзау осеби хости гирди кӯйу барзан бояд гашт .

Мирзои ҷаъфар агар чаҳ ғрдлу бдзҳраҳ буд ва аз фари фарҳанг ,у шарми дида ,у озарми гавҳар ,у дигари манишҳо , ки сутӯда ҳӯшмандонаст бебаҳра , вале ду хосту хуй писандида дошт , ки доман бар он натавон пӯшед ва остин ифшоанд : нахусти порчаи ноне ки бар хон вай буд аз порсо то сояи парасти бозндоштн . Дуюми посдорӣу парастории ёронро дар беморӣу гирифтории кори ҷомагӣ хорон кардӣ . Агар подоши ин ду манишу поси ин ду равишро бо касонаши рои тёқдории оранд , ва ба газу газанду занҷиру банди ин ва он , вижаи иброҳӣм ки бузурги душманӣ хонагӣаст ва бо ҳамаи хешӣ дар ҷаҳони бегонагӣ , боз нагузоранд , кории нек ва ба ҷой худ хоҳад буд , ва ҳар худованди дониш ва дидӣ бурун аз ёсоси ҳуш ва хирад нахоҳад дид , хоҳанда сангини хост ӯ моӣим ,у банду марзи гарони арзиш аз дар доду ситади он мост . То танро тоб фурӯ дошт бошаду равонро неруии диранг даст бидон нахоҳам суд ,у пой дар он нахоҳам ҳашт . Дигаронро низ ба ҳар дасту дастурӣ ки донам ва тавонам аз овезу озори онони дасти фаро пеш хоҳам бохту чанг дар роҳ . . . Хоҳам рехт .

Аз саркори оқои хоҳишмандами нарму дурушт , талху ширин , гроиндгони ранҷу физояндагони дарди эшонро аз аўорҷаҳи созони обу хок ,у ковушу кини пои кору кадхудо ,у хоҳандагони бозорӣу коҳиндагони озорӣ ,у шохчаҳи бандии бегонау бдпсндии хеш ,у дигар рӯй дод нигаҳдорӣ фармойанд . Ва тёқгзории чашм аз кирдори зишт ,у гуфтори дурушт ,у домони олӯда ,у сомони жулида ,у нанги нодонӣ ,у кеши саргаронӣ ,у хуии нофарҷом ,у буии паии андом ,у рои блҳўсӣ ,у сози ҳеҷ касеҳои онони дониста , на кӯркӯрона бидӯз ва . . . Тиҳии дастӣ ва бебаррагӣу шӯрбахтӣу дармондагӣу хорӣу ҷигари хории ононро нигарони зӣ , то аз нигаҳдошт хаста нагардӣ ва бар эшон низ роҳи чора баста нагардад .

Яке аз шборгони сояи парасти хештанро ба номи дарвешӣ бар шоҳи неъмати аллоҳ вале бастани хост . Бастагони вайро ки аз ҳар олоиш рустагон буданд забони накӯҳиш боз шуд ки олӯдае чу нон кӣу куҷо бо чун ту покии рои пайвастани орад ,у лоф аз худ растан ? фармуд зиҳии шигифту шигарф , бо ҳама бе бокӣу нопокии бандагии бори худоро шояду ойини поки паямбарро бояд ,у марои шоёни бозҷўӣӣу дунбол пўӣӣ нест . Дар поси олӯдагону тиҳии дастон ва бебаррагон ва соя прессатон хосту хуии поки яздонро дастурӣ бояд сохт , ва бе буии подошу андешаи сипос пухтани деги коми эшонро рахти саро бояд сӯхт .