Зодаи озодаи ҳошимии гавҳарро , тиҳӣ аз титол ватар фурӯшӣ бандааму пурвази фотимии нажодашро аз дар иктоӣии парастанда . Ин солҳо ки асмъил дар симнон буд , ман гӯли гӣҷ сода бидон умед ки фарзандии покзод ва дилсӯзаст , ва корҳои марои беҳтар аз дгарони посдору тимори андеш , даҳ понздаҳи номаи кома беш ба саркори оқо нигоштаам ва фиристодан ва дарёфт посухро бадв боз гузошта . Дар ин рӯзгори дайри анҷоми чндонкаҳи дили нигаҳдоштам ,у дидаи дили нигаронӣ ба раҳ , аз ҳеҷ дар пайк ва паёмӣ наомад ,у равонро аз навиди ромишу тандурустии саркори муждаи оромиш ва хиромӣ нарасед . Ҳамаи рӯзами ҳамеи шигифтӣ бар шигифтии афзуду андеша бар андеша раст . Бо ҳамаи меҳри оқо ба нигоришҳои ману дилбастагии ман ба гузоришҳои эшон чигуна ва чун шуд ки хомаи нғзнгорро не дар нохун шикастаанд ,у тотор роҳ сипорро раг бар паии гусаста .

То ин рӯзҳо ки аз хоки симнон бо тахтгоҳ кӣ фармуд ,у марзи райро ба пояи ҷамшедӣу сояи хуршедӣ , гардуни поя ,у парвини паии сохт , забонро яла кардам ва аз фаромӯши кориҳои саркори оқои соз гила дидам . Даст аз даҳони дароз дарое бардошт , ва аз сусти пайвандиҳои оқо бар ҳанҷории зишт , забони жожхоӣии густохи афканд . Ба гӯшаи чашм дар дидаи фарои Аҳмади нгрстм то ин хоми пухтаи хор чаҳ меҷӯяд , ва ин тараот наустувор аз чаҳ мегуяд . Дар парда гуфт , аз саркори оқо диргоҳӣаст то равон ранҷида дорад ва бар ин равиш ки ҳамеи бинии сухани носанҷида . Борҳо биғораҳ ронадам , судии надод ва аз дарбанди чораи ҷустам . . . Нома ӣ чанд , ки ин гоҳа ба оқо навиштӣу расонӣданро бадви бозҳштӣ , донистаи пас гӯши андохт , ва дар пои фаромӯшии афканд то ту низ тофтаи дилу бадгумони ое , ва бо ӯ дар кӣнау ковуши ҳамдостони гардӣ .

Чун шохи умедаши хор нокомӣ раст ,у бехи комаши бори навмидии зод , бо ту низ кӣна андешаст , ва чун дандони морўи дунболи каждум , дам то даҳони ҳамаи заҳру неш , агар чаҳ дар гуфт Аҳмади бод ва лофӣ несту жожўи газофӣ на , вале неки нек бовар накардам , ва ба мизони пазириши андари сангӣ дуруст наниҳодам . Рӯзи дигар ба он таб ва сӯзҳоу паку пўзҳо ки дида ва донанд , аз Муҳамади алии зишт гуфтан гирифт , ва бар ҳанҷории сахту дурушти ошФтн . Навиштаҳо ки мӯбаду ҳоҷии Абдурразоқу муллои ғуломи ҳусайн бар бегуноҳӣу дурусти кориҳои ӯ фиристода буданд боз гушӯдаму рози сурӯдами тндросо хурӯшидан овараду дрёўор ҷӯшидан . Ҳамчунон дарбора эшон ба гуфтҳои парешон ки гуфтан раво нест ,у шнФтни сазо , фурӯ гузошт накард . Ва шарм дар дидаи озарм сӯз наёвард .

Хостам ӯро кайфари кирдор дар остини нуҳум ,у боди афроаи ҳанҷор ба чӯбу шиканҷа дар домони ҳиллам . Боз гуфтам марз бегонаасту миёнаи шайдоу фарзона ба худ комӣу зишти номии афсонау ангушти намои хоҳеми гашт . Ба нармӣ пандаш додам ва бар бурдборӣу хештани дории истодам . Рӯзии ду бад-ӣни бргзшт , аз ба афтод кору ёрии фаррухи сурӯши нома саркорӣ расед , дар поёни нигориши кору кирдору роҳи рафтори хатарро вижа дар парастории бозмондагони ҳунари ситойишӣ ба сзорондаҳ буданд ,у достонии ширину шевои хонда .

Гуфтам дар ин нигориш чаҳ гӯйӣу дигар ба чаҳ андешау кадоми фасонаи баҳонаи туоне ҷуст ? лухтии жарфу шигарфи дидаи фарои нишебу фарози афканду лабу даҳони паҳн ва дароз оварад . Чун симоби азри дида , ин сӯи он сӯ ҷунбидан гирифт , ва монанди чашми девонагони гирди гардидан , ки ӯ ҳам монанди он се солуси чашм пӯшӣ карда , ва аз доду ростӣ фаромӯшӣ оварда . Дерӣаст то он худписанд , ва ин се титоли боф , ва ту зиндиқ ва писарҳои модари лўндт дар кӣнау ковуши ман бо ҳам сохтаед , ва аз дар пархош бар ман тохта . Андешау сголши онстӣ ки марои бачаи тарсу лутӣ худ кунеду кӣсаи ман тиҳӣу косаи худ пар . Ман аз шумо дар шеваи лутигарӣ зрнгтрм ва аз он дев ки одам аз биҳишти беруни андохт бо риюу рангтар .

Чандон бдргӣ ва ҳарзагӣ фармуд , ки ба равони поки бузургону нону намакҳои сад сола токунӯн аз кас надида будам , ва аз ҳеҷ нокас нашунида . Ҷузи зиёни хираду нишони девонагии гумони набардам ва андеша накардам . Даст бар гӯшу мағз дар ҷӯш , аз анҷуман канора гузидаму пайдоу пинҳон аз ӯ безории ҷустам . Аҳмад бо ҳамаи бурдборӣ ба забон омад , ва бо ӯ бртохт то чаҳ май гӯйӣ ва чаҳ май ҷўӣӣ ? туро бо оқо ё дигарон чаҳ ? забони даракаш , даҳон бар чин . Шунидам бар ҷуст то дар Аҳмади овезад ,у сози набарди ангезад , ҳоҷии шоҳмдду асади бики тунду талхаш дар баробар шуданд . Ором накард ва дашном дод , хораш ниҳоданд ва дашномаш доданд . Чун дид замин сахтасту осӯдагиро бар шохи оҳӯи рахт , аз базми беруни тохту девонаи вори роҳ ҳомӯн гирифт . . .