Шоҳӣ ки шери пеши ҳисомаш чу рӯбаҳ аст

Фармони даҳ ҷаҳони ъздолдин тғншаҳ аст

Он хусравӣ ки хусрави аҷроми осмон

Дар таҳти ҳукм ӯ чу муқӣмон дар гуҳ аст

Аз баҳри ҷазби ханҷари биҷодаҳ ранг ӯст

Дар охири мҷраҳ агар пурҳ ки ӯст

Шоҳои тарози рояти внқши нигини ту

То рӯзи ҳашари ояти насри ман аллоҳ аст

Рои ту бар муҳӣти фалак хайма зад чунонк

Гӯйӣ ки офтоби ду ё осмон даҳ аст

Дар рӯзгори адли ту олами зи хуррамӣ

Гӯйӣ ки табъи зирак ё айш аблаҳ аст

Дарё ба қабзаи кафи гавҳар нишон туаст

Ореи булӯр низ ба гавҳар мушаббаҳ аст

Пеши сарои пардаи қадари ту фии алмисл

Ин баркашида манзари гардун чу харгаҳ аст

Шуд субҳи душманони ту аз хӯни дили шафақ

Вази рӯзи давлати ту ҳануз ин саҳар гуҳ аст

Вақте ки бози қаҳри ту парвоз ме кунад

Дар чанг ӯ уқоби фалаки ҳамчу абра аст

Азрдаҳ буд табъи ҷаҳон аз қазои бад

Имрӯз дар ҳимояти адл мураффаҳ аст

Бар даст нест бо ту фалак аз барои онк

Мухтор буд доиму имрӯз макра аст

Зон рӯзи бози ҳодисаро сари фурӯ шудаи сет

Когоаҳ шуд ки дидаи ҳзми ту огаҳ аст

Умрии замонаро сар дандон нашуд сипед

Ва имрӯзи савти ханда ӯ ҷумла қҳқаҳ аст

Аз рӯзу шаб мшҳраҳ дӯхт рӯзгор

Бар қади кибриёии ту ваон низ кӯтаҳ аст

Ҳршаҳ ки рух зпил нтобед рӯзи разм

Дар пеши ҳамлаи ту чу андари ърӣ шаҳ аст

Рой ту насахт малакӯтаст ва ҳар чаҳ ҳаст

Донистае магар ки яке лафз ва он ба аст

Наврӯзу иди ҳарду ба хизмат шитофтанд

Бо онки давлати ту з ҳар ду муназзаҳ аст

Наврӯзро ҷалоли ту фархунда бо ду ид

Аз талъати хуҷаста ки ӯ низ ҳамраҳ аст