Аё шаҳӣ ки кушодаи сети чархи пирӯза

Дар остони ту дарҳои фатҳу пирӯзӣ

Дилӣ ки оташ қаҳрат бсухт то ба абад

Наёядаш пас аз он аз замонаи дилсӯзӣ

Ба музиъӣ ки тариқи савоб гум гардад

Ишорат ту кунад ақлро қлоўўзӣ

Диҳад муаллими роят чу кӯдакон ҳар рӯз

Ба дасти чархи куҳани таҳтаи навомӯзӣ

Барои нусхаи таъдили рӯзу шаби хуршед

Кунад мулозимати адли ту шбонрўзӣ

Кунун на аз пай он шуд сӯии ҳамл ки занад

Ба пеши талъати ту лофи олами афрӯзӣ

Чу офтоби ғуломӣ зиён надорад агар

Ба хизматати барра Эй оварад ба наврӯзӣ

Вуҷӯҳи рӯзии халқ аз ато ва бахшиш туаст

Кунун ба адли нигаҳи дори қисмати рӯзӣ

Гадоӣаст дарин парда ман бигуфтам ва рафт

Ту доне ар дарии ин пардаро вагар дузӣ

Ба номи неки бимон то ба ҳашар ва шод бизӣ

Ки ба зиноами накӯ дар ҷаҳони ниндўзӣ