Дастури адли фармои соиб рой гуфт : дар рӯзгори гузаштау айёми рафта , бозаргонӣ буд ки ба неъмату рифоҳат шӯҳратӣ дошт ва ба тмўлу сирвати маърӯфу мазкӯр буд ва дар абвоби ҳросту деҳқонӣу иморату бозаргонӣ , ҳозиқу доно буд ва бар санъати асҳоби зиъти моҳир ва дар мубоширати ишғоли деҳқонии кису қодир . Вақте аз барои масолеҳи маишату риояти асбоби фароғату талаби таҳсили тафарруҷу истироҳату мутолиъоти ъқору зиъту асттлоъи ғарсу зироат мусофиратӣ карду муддатӣ аз барои итмому иҳтимом он бимонад . Зан ӯ он фурсати ғанимати шимурд ва гуфт : « алдҳри Фрсу алои Фғсс » .

Чун зан дар ҷамоли машҳур буд ва дар афвоҳу алснаҳи мазкӯр , ошиқони ҷамол ӯу толибони висол ӯ бисёр гаштанд ва ҳар як ба қадар макунату ҳасби иститоат ба давлати висолу саодати ҷамол ӯ тақаррубӣ намуданд ва гуфтанд :

Бокари алсҳбоءи Фолдҳри Фрс

Ва ӯ бо худ мегуфт :

Хлолки ?илҷуи Фбизӣу асФрӣ

Шайтони нафаси аммора бо ӯ мегуфт : баҳори ҷавониро ғанимати дор , пеш аз онкии хазони перии гулнори рухсор пажмурда гирданд , анор баӣ гардаду арғавон шнблид шавад . Муҳраи бози рӯзгор , каҳрабои суда бар оризи гули раъноӣ рухсор пароканду Фсоди заъф , нур аз бослиқ босира бигушоеду заъфарон дар скнгбини таскин зиёдат кунаду пеш аз онкии либоси қӣрӣ ба ифлоси перӣ бадал шаваду хуршеди ҷавонӣ дар ҳиҷоби саҳоб баёз монаду ҷамоли давлати ҳаёти пой дар рикоби заволи орад «у алшиби каллаи айб » рӯй аз парда ғайб бинмоед .

Ва ҳотифи ҳодми аллзот овоз диҳаду табл раҳил бузанд ки зоди риҳлат бар роҳилаи рӯз ва шаб наеду дил аз матоъи дунёу ҳтом ӯ бурдореду гирди сиёҳи мӯёни мгрдид ки ишқи рӯзи перӣ , сармоя бетадбирӣасту шаби висол ба ҳангоми шабоб , перояи рӯзҳои амӣрӣ . Вақт онаст ки :

Пас ҳиҷоби исмату ниқоби иффат аз пеш барграфт ва ҳар шабӣ аз барои таҳсили лиззату ттииби муошират ба хона маъшӯқ мерафт ва бо худ мегуфт :

То муддатии барин ҳодиса бигузашту бозаргон аз мутолиаи зиъту муомилау тиҷорати бозгашт ва дар шаҳр ба тарафии номаъҳуд фурӯд омаду асбоби тараб муҳайё гардонид ва бо худ гуфт :

Пас гандаи перӣ ки ҷавонон бесомон дар таҳти тасарруфу фармон ӯ буданд , талаб кард то аз баҳр ӯ занӣ бо ҷамол ҷӯяд ки шабӣ чанд бо ӯ ба рӯзи орад ва гоҳе чанд ба тамошоу ъушрати бигузорад . Ба иттифоқи гандаи пер аз бтонаҳи хонау хавоси ошиёна ӯ буд ки ӯро қёдт тартиб додӣ . Динорӣ чанд бар даст ӯ ниҳод ва ба талаби зан ҳариф фиристод . Гандаи пери зрбстд ва чун касе аз зан ӯ бо ҷамол тар набӯд , ба хона ӯ рафт ва гуфт : ҷавонии бғоит бо ҷамолу бозаргонӣ бисёр мол омадааст ва мехоҳад ки рӯзӣ чанд дастӣ барҳам занаду чандинӣ зар додаасту ҳуҷра муҳайё карда , зар бигиру биё то турои онҷо барам . Зан дар ҳол бархест ва бо ганда пер бидон мавзе омад . Чун қадам аз дар ҳуҷра дар ниҳод , шавҳари хешро дид . Бедаҳшату ҳайрат фарёд бароварду чанг дар риш мард заду алмстғос эй мусалламин овоз дод ки эй бе вафои нобакор вае бади аҳди бдкрдор , муддатҳо баромад то рафтаеу маро ба дасти ғами супурда ва худ бо моҳрӯён ба тамошоу ъушрати машғӯл шуда .

Марои дил дар интизори ту чу наргиси ҳамаи чашм шуда ва дар трқби қудуми аҷзоу аъзо чу сиснбри ҳама гӯш гашта . Ҷосусон ва манеҳён насб карда то аз куҷо хабар диҳанд . Ту дар танааму роҳат ва ман дар ранҷу машаққату ъноу билети монда . Мард дар дасти зан оҷиз бимонад . Хаҷалу мутаҳайиру музтару мутафаккир чун съўаҳ дар чанги бошаҳу пел аз неши пашшаи халос май ҷуст ва мегуфт :

То охроломр , ҳамсоягон даромаданд ва бо сад ҳазор шафоату зорӣ сулҳ карданд ки марди зарҳо ба зан диҳад ва ба хонаи барад .

Ин афсона аз баҳр он гуфтам то рои аъло шоҳ аз бдиҳаҳи фикру андозаи ғдри занон ғофил намонад ва ба қавли эшон бар чунин сиёсатии ҳоили иқдом ҷоиз набинад ки тадоруки он мумкин набӯд ва дар дунёу уқбо , млўму мъоқбу мазмум ва мухотаб гардад . Шоҳ чун ин муқаддамот бишунид , мисол дод то шоҳзодаро ба ҳабс баранд .