Дастур гуфт : дар мўозии айёму сўолФи дҳўру аъўом дар шаҳри қнўҷи гармобаи бонӣ буд маърӯфу мазкӯр ба олату сирвату шоҳзодаи қнўҷ ки дар ҳасану ҷамоли ӯъҷубаи рӯзгор ва дар латофату зарофат , воситаи қаллодаи айём буд , ба гармоба ӯ омадӣу гармобаи бон ҳар чаҳ дар вусъу имкон буд аз хизматҳои мувофиқ ва муроот лоем тақдим намӯдӣу шоҳзодаро падари Киримае аз аъёни рӯзгору арқони ҷаҳон дар ақд оварда буд ва ба мўослту мсоҳрт ӯ аътзоду аътдоди гирифтау наздики омада ки ба такаллуфи зифоф машғӯл шаванд . Рӯзии шоҳзодаи қнўҷ ба гармобаи омада буду гармобаи бон ба хизмати мҳъўд қиём менамӯду андом ӯро ки рашки гулу саману ғайрати шукуфау ёсуман буд , мехоред ва ба лутф мемолида ва аз баҳри онкии шахс ӯ азими лаҳим буд , олати вқоъ дар гӯшти пинҳон будӣ ва аз ғояти фарбеҳӣ нопидо намӯдӣ . Гармобаи бонро дар аснои хоридн , даст бар он узв омад бғоит нопидо намӯд , гиристан бар вай афтод . Шоҳзода чун асари риққату шафқат ӯ бидиду оби чашм ӯ мушоҳида кард , пурсед ки сабаби тағайюру толаму мӯҷиби навҳа ва тараннум чист ?

Гуфт : ба ҳукми эътиқодӣ ки бандаро дар ихлоси муҳаббату сафои маваддати тест , ба назари эҳтиром дар лутфи андом ту менигарад ва ин латофати аъзоу назофати ҳайату таносуби аҷзоу тароват башара мебинад ва ба сабаби онкии олати таносулу тўолди ту ки шуъбаи шаҷараи инсонӣу давҳаи самара ҳайвонӣаст бғоити хирад ва нопидост ва ин маънӣ дар камоли аҳволи риҷол , сабаби нуқсони Фҳўлу фиқдон усӯл шуморанд , бад-ӣни сабаби риққату шафқат бар ман ғолиби гашт хусусан ки айёми зифофи наздик омадааст ва ҳам акнӯн моҳу муштарии дарин арӯсӣ , ҷилваи товусии созанду аъдоу авлиёи дарин зифоф аз масаррати дили инсофи ҷӯянду халқи олам ба назораи ин суру мавсими ин сарвар , ҳозир гирданду забони даври гардун , ин ғазал дар аўтори арғунуни афканд .

Май андешам ки набояд ки чун иттифоқи зифоф ки маҷмаъ алтофаст , зоҳир гардад , дар азолти бакорату аФтроъи дӯшизагии қусӯр ва Фтўр раваду шамотати аъдоу хиҷолати авлиё ҳосил ояд . Шоҳзода гуфт : ин калимот аз сидқи ихлоси вдоду сафои ихтисос иттиҳод гуфтӣ ва муддатӣаст то ин маънӣ дар ботини ман ахтлоҷӣ намӯдааст ва дар замири ман лҷоҷӣ карда ва аз баҳри онкии дӯстии ҳамдаму Муътамидӣ муҳаррам надоштаам , ифшои ин сарви изҳори ин дақиқа ҷоиз нашимурдаам ва чун ту ибтидо кардӣ , ҳам турои дарин муҳими шурӯ бояд намӯду иҳтимоми ин кор бояд дошт ва дар кӣсаи ман чанд динор зараст бояд ки баргирӣ ва дар шаҳри занӣ бо ҷамоли ҷӯӣ то ман олати худро имтиҳон кунаму маълуми гардонам ки бад-ӣни олат аз ман бзоъу ҷимоъ мумкин шавад ё нау олати таносули маро дар боби мубоширати қиёмӣ ва қавомӣ тавонад буд ? гармобаи бон берун рафту зар дар қабз оварад ва чун чеҳраи динори мудаввари мунаввар ки чун гул дар рӯй ӯ механдид ва чун моҳу Зуҳра дар зулмат шаб медурахшид , бидид , бо худ гуфт :

Ҳтоми дунёу ғурури матоъ ӯ дар дилаш азмӣ ёфту шайтони шаҳвати зимом нҳмтш бигирифт . Бо худ гуфт ки зани маро ҳам ҷамоласт ва ҳам ғанҷу даллолу маслиҳати он буд ки ӯро бигӯям то ҳиялату зинати ороишу пероиши бикунаду соъатии наздик шоҳзода равад . Агар олат инаст ба долат ӯ ҳеҷ мъомлт гзордаҳ нашавад ва ин зарҳо дар ваҷҳи харҷӣу маслиҳатӣ сарф кунем . Пас ба всоқ хеш рафту шарҳи ҳодиса бо зан худ бигуфт . Зан дар вақти хештанро бар оросту чунонкии маъшӯқи масрур ба наздики ошиқ маҳҷӯр равад ё узро ба хона Вомиқ ояд бо садҳазори киришмау ноз аз дар гармоба дар омад . Шоҳзода чун шаклу ҳайату хилқату сӯрат ӯ бидиду лутфи муҳоварату ҳасани мФоўзт ӯ бишунид ва он аҷзои мутаносибу аъзои мутақориб мушоҳида кард , рағбатии содиқу шаҳватии тамом дар вай зоҳир шуду қӯти ҳайвонӣ , олати шаҳвониро қиём ва анъозӣ бидод , аъсобу урӯқ дар ҳаракат омаду бухори нутфа аз аўъиаҳи манӣ ба мсъди димоғ мутараққӣ шуд .

Ҳоли алқсаҳ , баъди тӯли алғсаҳ , олат аз миёни гӯшт чун гурзаи Марӣ аз пӯст берун омад , азин сурхи кулоҳӣ , сияҳи қабои аъўрӣ , калони сиррӣ , дарози қадӣ , паҳни хдӣ , нофи хорӣ , синагузорӣ .

Чун мор дар силаи хазид ва чун хари пушт дар сӯрохи шиками давид . Гуфтӣ ки ин маънӣ дар васф ӯ гуфтаанд :

Ситад ва додӣ бикраду мъомлтии тамом аз ҷой барграфт . Чунонкии зан аз хушӣ дар зер ӯ чун санги Асия бар худ май гашту каффа ба ғарбол мезад . Гармобаи бони мтФҳси вор аз шикоф дар назора мекард ва он аилоҷу ихроҷи мушоҳида ва муъоина медид ки абўолъсб аз сари ғазаб , бе адаби вори кор май гузорад . Хаҷал ва тнгдл шуд . Овоз дод ки беруни ой . Худ занро аз ишқи он турраи зулфу зарофату лутф , пурвой ҷавоб набӯд . То охир ба унфу таҳдиду заҷру ташдиди овоз баланд кард . Зан аз сари танз ва истеҳзо гуфт : бирав соъатӣ таваққуф кун ки шоҳзода дастурӣ намефармоед ва ҳануз дарбанд онаст ки шуғлии гузорад ва бар шикам шоҳзода нишаст ва аз ду даст ба гирди миён ӯ камари баст ва ба забон ҳол мегуфт :

То шоҳзода чанд Крети алии алтродФу алтўолӣ , ктродФи алоёму аллёлӣ , асби тараб дар гирди охир шаҳват мекашиду сӯфии вор , пойафзор май кушод . Ҳар чанд гармобаи бон овоз медод , зан мегуфт : то шоҳзода иҷозат фармоед ту интизори воҷиби дор . Гармобаи бон аз ғусса тнгдл шуд ва аз ҷаҳолату ҳамоқати худ хаҷали гашт . Дар саҳрои мзблаҳи дарахтӣ буд , онҷо рафту хуро ба гулӯ аз дарахт дар овехту хусри алднё ва алохраҳ бамурд .

Зан чун аз гармоба берун омад , шӯйро ношинохта оварад ва бар шоҳзода офарин кард ва гуфт : « ани риёи аҳдсти фии алзрФи шиӣо » .

Ин ҳикоят аз баҳр он гуфтам то шоҳ бар қавлу феъли занон , сқт ва эътимод нанамояду аҳду мисоқи эшонро нифоқ ва шиқоқ донад ва агар иҷозат ёбам аз тилисмоту нирнҷоти эшон ҳикоятӣ гӯям . Шоҳ фармуд : бигӯӣ