Чун навбати даври айём ба рӯз панҷум расед , машғалаи астғости зан ба гӯш анҷум расед . Бо худ гуфт : агар дар ин ҳодиса , тохирӣу тақсирӣ ҷоиз дорам , шоҳзода забон бигушоед ва дар ҳатки ин стару кашфи ин сар , саъйҳо намояд ва аз баҳри онкии ҷамоати вузаро дар риояти ҷониб ӯ мболғтӣ тамом доранд , бад-ӣни аътдоду аътзод дар аҳлому эъдом ман кӯшанд ва дар самъи шоҳ , масолеҳи дайну давлат , тасвир ва тақрир кунанд . Имрӯз ҳар тирӣ ки дар ҷаъба дорам , биндозам ва ҳар лаъибӣ ки донам , бибозам . Пас бо нолау нафиру навҳау зФир ба ҳазрат шоҳ рафту баъд аз тақдими хизмату тқбили хоки ҳазрату тақрири саноу тҳит , гуфт : офтоби рои шоҳро аз рои вузарои золим , тирагӣу чашми инсоф ӯро аз садамоти хори ҳаводис , хирагӣ мабод . Агар чанд шоҳ ба тазаллуми ин мазлӯми марҳӯм , назар ъотФтӣ намефармоед ва ба таркиби ақволи ботили вузаро , инсофи ин хидматкори қадим ки дар ҳарими ин давлат , нашав ва намо ёфтааст , намедиҳад ва ин воқеаи шигарфро вазнӣ наме наад ва ин ҳодисаи бузургро хираду ҳақир май шмрзд ва бар рой офтоб намой , ки мудаббири масолеҳи ҷаҳон ва ҷаҳонён аст намеравад ва тааммул намефармоед ва намедонад ки умӯри ҳақир ба муддат хатир гардаду муҳимоти қалил ба муҳлат касӣр шавад , чун ҷмраҳи оташ ки ҷўснгӣ , ҷаҳониро бихӯраду олимиро нест гирданд .

Ва бо онкии шарорати оташро сабаб , аҳткок занаду истикоки қдоҳаҳ буд , аммо чун аз ктми адам дар фазои зуҳӯр ва вуҷӯд меояд , оҳанро муму сангро об мекунад . Барин миқёсу минвол , ҳодисае хирадро ки хор дошта ояду душмани заъифро ки хирад шимурда шавад , натиҷаи он бузург гардад ва ба умӯри муъзалу муҳимоти мушкили анҷомад , чунонкии талофии он дар ҳиз ваҳм нагунҷаду идроки хотир аз астдроки он оҷиз ояд .

Ва агар шоҳи дарин маънии шаҳодати шоҳидии адлу далолати қавлӣ ҷзл башнавад , бигӯям ва он достон шаҳрӣаст ки ба сабаби қатрае ангабин хароб шуд ва ҳафтод ҳазор мард , алафи шамшери гаштанд . Шоҳ пурсед ки чигуна буд ?