Гуфт : овардаанд ки дар рӯзгори гузашта , рӯбоҳӣ ҳар шаб ба хонаи кафшгар ӣ даромадӣу чарми пораҳо бдздидӣ ва бихӯрадӣу кафшгар дар ғусса май печид ва рӯй растгорӣ намедид ки бо рӯбоҳи дузд басанда набӯд , чаҳ забун шуда буд .

Чун кори кафшгар ба ниҳоят расед , шабӣ биёмад ва назд рахнаи шористон ки рӯбоҳи даромадӣ , мутарассид бинишаст , чун рӯбоҳ аз рахна даромад , рахна муҳкам кард ва ба хона омад . Рӯбоҳро дар хона дид , бар одати гузаштаи гирди чармҳо бар меомад . Кафшгар чӯбӣ барграфту қасд рӯбоҳ кард . Рӯбоҳ чун савлати кафшгару ҳадати ғазаб ӯ мушоҳида кард , бо худ гуфт : рост гуфтаанд ки « азои ҷоءи аҷали албъири иҳўми ҳавли албир » , ҳар ки хиёнату дуздӣ пеша созад , ӯро аз чӯби ҷаллоду меҳнати зиндон чора набӯду ҳирсу шараи марои дарин гирдоби хатару мӯҳликаи афканду доноро чун хатарӣ рӯй намояду балои истилои орад , худро ба навъе ки мумкин гардад ва аз ғарқоби хатар бар соҳили зафари афканд ва акнӯн вақти ҳазимат ва фирораст ва бузургон гуфтаанд : ҳазимат ба ҳангом , ғаниматаст тамом ва ба так аз хонаи буруни ҷуст ва рӯй сӯии рахнаи ниҳод . Чун ба рахна расед , роҳи рахна устувор дид , бо худ гуфт : бало омад ва қазо расед .

Дарҳои ҳаводис бозаст ва дарҳои наҷоти фароз . Агар даҳшату ҳайрат ба худ роҳи даҳум , бар ҷони худ ситам карда бошам ва бар тани азизи зинҳори хӯрда . Вақти ҳиялат ва макрасту ҳангоми хдоъу ғдр . Бошад ки ба ҳиялати азин мӯҳликати хатар , наҷот ёбаму барҳам . Пас хештанро мурдаи сохт ва бар рахна рафт ва монанди мурдагон бихуфт . Кафшгар чун онҷо расед , рӯбоҳро мурда дид , чӯбӣ чанд бар пушту паҳлавӣ ӯ зад ва бо худ гуфт : алҳмди ллаҳ ки ин мудаббир шавам аз олами ҳаёт ба хиттаи мамот нақл карду зарари иқдому мърти ақтҳом ӯ бурӣда шуду машаққати аъмолу афъол ӯ мунқатиъи гашт ва бо фироқи бол , мураффаҳи улҳол ба хона рафт ва бар бистари фатҳу зафар хеш бихуфт . Рӯбоҳ бо худ гуфт : ин соъати дарҳои шористон бастаасту рахнаи устувор , агар ҳаракатӣ кунам , сегон огаҳ шаванду марои бими ҷон буд , чаҳ ҳеҷ душмани марои қавитар аз вай нест . Сабр кунам то муқаддамаи субҳи козиб дар гузараду талиъаи субҳи содиқ дар расаду абўолиқзони рўоҳ дар тбошири сабоҳ , Нидои ҳии алии алсбоҳ бар орад ва дарҳои шористон бигушоӣанд . Онгаҳ сари хеши гирам , бошад ки аз миёни ин балои ҷони бркронии афканам . Чун ройоти хусрави ақолими боло аз уфуқи машриқ пайдо шуду хурӯси сабоҳ дар навой сёҳ чун муаззинони Нидои ҳии алии алФлоҳ дар доду аҳли шористон ар хонаҳо берун омаданд , рӯбоҳии диданди мурда , ба рахнаи афканда . Яке гуфт : чунин шунидаам ки ҳар ки забони рӯбоҳ бо хештан дорад , саг бар вай бонг накунад , корд бикашеду забони рӯбоҳ аз ҳалқ бибаред . Рӯбоҳ бар он зарар мсобрт намӯд ва бар он ъноу балои ҷаллодти брзид . Дайгарӣ гуфт : дами рӯбоҳ , нарми рўб нек ояд ва ба корди дами рӯбоҳ аз пушти мозў ҷудо кард . Рӯбоҳи барин уқубат низ дандони биФшрд . Дайгарӣ гуфт : ҳар ки гӯши рӯбоҳ аз гаҳвораи Тифли дроўизд , Тифли гирёну кӯдаки бдхўӣ аз гиристани бози истаду нек хуй гардаду гӯши рӯбоҳ аз биногваш ҷудо кард . Рӯбоҳ бар он машаққату билет низ сабр кард . Дайгарӣ гуфт : ҳар ки дандон рӯбоҳ бишикаст . Рӯбоҳи барин шдоид ва ?мукуаеду нўоибу мсоиб , эҳтимол ва мудоро мекарду тсбр ва шикебе менамӯд ва бар чандон тъзибу ташдид , ҷаллодту ҷуръат май брзид . Дайгарӣ биёмад ва гуфт : ҳар крои дил дард кунад , дили рӯбоҳ бирён кунад ва бихӯрад , бёромд ва корд баркашид то шикам рӯбоҳ бишкофад . Рӯбоҳ гуфт : акнӯн ҳангом рафтану сари хештан гирифтанаст . То кор ба даму гӯшу забону дандон буд , сабр кардам , акнӯн корд ба устихону кор ба ҷонам расед , таъхиру таваққуфро маҷол намонаду бтоқи тоқати бигусаст . Аз ҷой биҷуст ва ба так аз дар шористони беруни ҷуст ва гуфт .

Кори ман имрӯзи ҳамин мизоҷ дорад . Бар ҳамаи уқубатҳо сабр тавонам кард , магар бар дил шикофтан ва ё ин ҳамаи фармони худованди рост .

Шоҳ аз писар пурсед ки подоши кирдори ноМаҳмӯди ин бдкрдор беоқибат чист ? гуфт : бар занон куштан набӯд , хосса ки қатл ба ҳукми шаръ вуҷуб надорад . Аммо ба наздик ман онаст ки мӯӣ ӯ бистаранд ва рӯй ӯ сиёҳ кунанд ва бар харӣ сиёҳ нишонанду гирди шаҳри бгрдоннд ва мунодӣ фармойанд ки ҳар ки бо вале неъмати хеши хиёнати андешад , ҷазоӣ ӯ ин бошад . Пас мисол фармуд то ҳам барин гӯнаи тأдиб дар боб ӯ тақдим карданд .

Қоли аллоҳи таъолӣ : «у ҷазои сиӣаҳи сиӣаҳи мислҳо » . Шоҳ рӯй ба сандбод оварад ва гуфт : ин миннат аз ту дорем ё аз фарзанди хеш ? санад бод гуфт : ин миннат аз эзади таъолӣ бояд дошт ки ҳамаи корҳо ба ҳукм ӯст . Қавлаи таъолӣ : « иФъли аллоҳи мо ишоу иҳкми мо ирид » . Ҳаводис ба амр ӯ нозил шаваду вақойиъ ба ҳукм ӯ нофиз гардад ва ҳеҷ офарӣдаро аз тақдири эзадӣу бахшиши яздоне гурез нест .

Ва ба самъи подшоҳ расида бошад ҳикояти вазири шоҳи Кашмӣру писар ӯ . Шоҳ пурсед ки чигунааст ? бигӯӣ .